Χρονοναύλωση: οι ρυθμίσεις των τυποποιημένων ναυλοσυμφώνων ως lex mercatoria του Ναυτικού Δικαίου

Abstract

Το περιεχόμενο των όρων και των ρητρών των ναυλοσυμφώνων ερμηνεύονται υπό το πρίσμα κανόνων δικαίου κατάλληλων για την αντιμετώπιση εμπορικών διαφορών μεταξύ μερών τα οποία δεν προέρχονται από την ίδια έννομη τάξη, οι οποίοι δεν αποτελούν εθνικό δίκαιο αλλά ούτε και διεθνές δίκαιο αλλά ένα μείγμα με χαρακτηριστικά και των δύο (lex mercatoria). Δημιουργείται μία ασφάλεια στα συμβαλλόμενα μέρη ως προς το περιεχόμενο των όρων τουλάχιστον των περισσότερων από αυτούς- καθώς και στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτούς λόγω της χρήσης προδιατυπωμένων όρων. Οι υποχρεώσεις των συμβαλλομένων μερών περιγράφονται σε ρήτρες του ναυλοσυμφώνου και ουσιαστικά αφορούν τις ευθύνες και υποχρεώσεις του Πλοιοκτήτη εκναυλωτή και τις υποχρεώσεις του ναυλωτή. Αυτές περεταίρω αναλύονται ανά κατηγορίες οι οποίες αφορούν στο πλοίο και κατηγορίες οι οποίες αφορούν στο φορτίο του πλοίου.