Ικανότητα αφομοίωσης της γνώσης σε επιχειρησιακό περιβάλλον

Abstract

Η γνώση είναι μια έννοια που εμφιλοχωρεί σε κάθε έκφανση της ζωής. Παρούσα στην καθημερινότητα, παρούσα ως ιδέα, παρούσα ως ανάγκη, στόχος ή απαίτηση. Δεν θα μπορούσε επομένως να λείπει και από το επιχειρησιακό περιβάλλον. Εκεί που μπορεί κανείς να τη συναντήσει ως ρητή ή άρρητη και να εντοπίσει ή να αναγνωρίσει διαφορετικά συστήματα διαχείρισής της, διαφορετικές εφαρμογές ανά τομέα, εργαλεία χαρτογράφησης κ.α. Κάτι παρόμοιο ισχύει και στο επιχειρησιακό περιβάλλον, εκεί όπου σημαίνουσας σημασίας είναι η ικανότητα αφομοίωσης της γνώσης. Ένας σύνθετος όρος που με πρώτη ματιά χαρακτηρίζεται από μια πολυπλοκότητα και μια ασάφεια. Λόγος για την ικανότητα αφομοίωσης ξεκίνησε να γίνεται πολύ πρόσφατα όχι μόνο γενικά αλλά και στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών, καθώς οι πρώτες σοβαρές αναφορές γίνονται μόλις την τελευταία εικοσαετία. Μοιάζει επομένως φυσιολογικό να υφίσταται ένα σημαντικό μεθοδολογικό κενό, καθώς απαιτείται μια σειρά διαδικασιών, δοκιμασιών, δράσεων, διαφοροποιήσεων και διαγνώσεων, προκειμένου να σχηματιστεί μια δοκιμασμένη, διαυγής και δόκιμη μέθοδος. Ένα κλισέ, το οποίο μαθαίνει κάθε μαθητής θέλει τη γνώση να είναι εφόδιο. Αυτό το εφόδιο όμως για να το εκμεταλλευτεί μια επιχείρηση, θα πρέπει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη διαδικασία. Αφού πρώτα αποκτήσει τη γνώση, θα πρέπει να την αφομοιώσει, έπειτα να τη μετασχηματίσει ούτως ώστε να καταφέρει στο τέλος να την αξιοποιήσει. Έστω και ένα στάδιο εάν παραληφθεί, τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι το προσδοκώμενο ακόμη και εάν αριστεύσει στα υπόλοιπα. Μέσα από αυτό το προτσές προβάλλει ως πιο δυσνόητο το στάδιο της αφομοίωσης. Ένα στάδιο αρκετά θεωρητικό, χωρίς συγκεκριμένες αυστηρά προσδιορισμένες παραμέτρους, απαιτεί μια ειδική προσέγγιση. Τα στελέχη που είναι επιφορτισμένα με αυτό το καθήκον, σπανίως φέρουν κάποιον ειδικό τίτλο. Συνήθως αναλαμβάνουν το ρόλο αυτό τα στελέχη του Ανθρώπινου Δυναμικού. Βρίσκονται διαρκώς σε επαφή με το προσωπικό της επιχείρησης, ενώ συνάμα είναι – από τους αρχικούς - αποδέκτες της νέας γνώσης ως φορείς εξωστρέφειας.

Παράλληλα έχοντας κάνει συνείδησή τους την οργανωσιακή κουλτούρα μπορούν να αντιληφθούν και τα οφέλη, αλλά και τις δυσκολίες που κρύβει η προσπάθεια έγχυσης της αφομοίωσης της γνώσης, προκειμένου να καταλάβει την επιχείρηση ως το ζωοδόχο νερό που θα γεμίσει κάθε κενό που θα βρει μπροστά του και εν τέλει θα αναγεννήσει την επιχείρηση. Η διαδικασία της αφομοίωσης είναι κάτι τόσο καινούριο που διαπιστώνεται μια έντονη απουσία σχετικών ερευνών. Ανάλογα με την οπτική της γνώσης και την εξέλιξή της μπορούν να διατυπωθούν θεωρίες βάσης, ενώ απαιτητικό είναι και το πεδίο που αφορά την επίδραση στην καινοτομία. Έτσι θα μπορέσουν να προβληθούν με συνέπεια και αντικειμενικότητα τα οφέλη που μπορεί να προσκομίσει σε κάθε επιχείρηση η επιτυχημένη προσπάθεια αφομοίωσης, αλλά και τα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν στο στίβο της επιχειρηματικότητας.