Pervasive role playing games: design, development and evaluation of a research prototype

Abstract

Τα διάχυτα παιχνίδια αποτελούν ένα εμπορικά πολλά υποσχόμενο, καινοφανές είδος παιχνιδιών το οποίο βασίζεται στο συνδυασμό υβριδικών διεπαφών, κινητών συσκευών, ασύρματων επικοινω-νιών, συστημάτων εντοπισμού θέσης καθώς και τεχνολογιών επίγνωσης πλαισίου. Τα παιχνίδια αυτά επεκτείνουν την εμπειρία των παικτών, δίνοντάς τους την δυνατότητα να κινούνται στον πραγματικό κόσμο ενώ μια σειρά από αισθητήρες ανακτούν πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον στο οποίο αυτοί βρίσκονται. Η πληροφορία που ανακτάται από τους αισθητήρες αξιοποιείται ώστε να δια-μορφωθούν εμπειρίες παιχνιδιού που προσαρμόζονται ανάλογα με τη θέση, τη δραστηριότητα ή ακόμα και τα συναισθήματα του χρήστη. Στο πέρασμα των ετών η ερευνητική κοινότητα έχει διερευνήσει μια σειρά από ζητήματα που σχε-τίζονται με τα διάχυτα παιχνίδια. Αρχικά, τα ειδικά χαρακτηριστικά των διάχυτων παιχνιδιών προ-σέλκυσαν το ενδιαφέρων θεωρητικών επιστημόνων (οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από τα πεδία των κοινωνικών/πολιτιστικών επιστημών) οι οποίοι πρότειναν επεκτάσεις υπαρχόντων εννοιολογικών πλαισίων που αναφέρονται στα παιχνίδια, ώστε αυτά να εντάξουν τις ιδιαιτερότητες του διάχυτου υπολογισμού και των διάχυτων παιχνιδιών. Μια σειρά από ερευνητές έχουν κατά καιρούς προτείνει την ταξινόμηση των διάχυτων παιχνιδιών σε διακριτά υπο-είδη, ενώ έχουν αναπτύξει και σχεδιαστικές οδηγίες που απευθύνονται σε σχεδια-στές διάχυτων παιχνιδιών. Ακόμη, σημαντική προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στην εκτέλεση πειραμα-τικών δοκιμών με σκοπό την αξιολόγηση πρωτοτύπων διάχυτων παιχνιδιών. Τέλος, προκαταρτική έρευνα έχει διενεργηθεί στο πεδίο της αξιοποίησης περιεχομένου που δημιουργείται από τους χρή-στες (user generated content, UGC) στα διάχυτα παιχνίδια (με στόχο να καταστεί δυνατή η «μετα-φορά» των παιχνιδιών οπουδήποτε) και της καταγραφής αποτελεσμάτων σχετικά με την επίδραση του UGC στη συνολική εμπειρία του χρήστη. Ωστόσο, η αυξανόμενη ετερογένεια που παρατηρείται μεταξύ των διάχυτων παιχνιδιών έχει πρα-κτικά ακυρώσει προσεγγίσεις ταξινόμησής τους σε υπο-είδη. Ταυτόχρονα, εγείρονται ερωτήματα (προερχόμενα από πειραματικές αξιολογήσεις πρωτότυπων διάχυτων παιχνιδιών) σχετικά με την εφαρμοσιμότητα υφιστάμενων σχεδιαστικών οδηγιών σε όλα το φάσμα των διάχυτων παιχνιδιών. Ακόμη, ευρήματα πρόσφατων ερευνών αμφισβητούν την εγκυρότητα των μεθόδων που χρησιμο-ποιούνται για την «πρόσληψη» συμμετεχόντων σε πειραματικές δοκιμές αξιολόγησης διάχυτων παι-χνιδιών, κυρίως λόγω της παρατηρούμενης ασύμμετρης και μεροληπτικής παροχής ανάδρασης. Τέ-λος, παρά την καταρχάς θετική προοπτική του UGC στην εμπειρία των παικτών διάχυτων παιχνιδιών, είναι απαραίτητη η συστηματική μελέτη του θέματος ώστε να αναπτυχθούν «καλές πρακτικές» σχε-διασμού με σκοπό την αποτελεσματική του εκμετάλλευση και τη βελτίωση της ποιότητας της εμπει-ρίας των παικτών. Η παρούσα διδακτορική έρευνα έχει σε μεγάλο βαθμό υποκινηθεί από τις παραπάνω ερευνητικές προκλήσεις. Αρχικά, παρουσιάζουμε μια εκτενή ανάλυση του πεδίου των διάχυτων παιχνιδιών και προτείνουμε μια πρωτότυπη μέθοδο ταξινόμησής τους με βάση ένα σχήμα γενεών. Η συγκεκριμένη προσέγγιση αντιμετωπίζει τις αδυναμίες των προηγούμενων μεθόδων ταξινόμησης ενώ ταυτόχρονα συλλαμβάνει την εξέλιξη του πεδίου των διάχυτων παιχνιδιών. Ακόμη παρουσιάζουμε μια σειρά από καλές πρακτικές σχεδιασμού και ανάπτυξης διάχυτων παιχνιδιών, αναλύονται σύγχρονες τάσεις, ανοικτά ερευνητικά θέματα, και συζητούνται κίνδυνοι και εμπόδια στην περαιτέρω διάδοση των διάχυτων παιχνιδιών. Στην συνέχεια ερευνούμε μια πρωτότυπη μέθοδο για την διεξαγωγή πειραματικών δοκιμών αξιο-λόγησης διάχυτων παιχνιδιών. Συγκεκριμένα παρουσιάζουμε μια πρωτότυπη μέθοδο για την πρό-σκληση συμμετεχόντων υψηλής εξειδίκευσης μέσω της διεξαγωγής προπαρασκευαστικών φάσεων παιχνιδιού. Το επόμενο ερευνητικό μας βήμα αφορά στη διερεύνηση της εφαρμοσιμότητας των καταγεγραμ-μένων σχεδιαστικών εξετάζοντας διαφορετικές προσεγγίσεις σχεδιασμού όσον αφορά καίριες πτυ-χές των διάχυτων παιχνιδιών. Το ενδιαφέρον μας εστιάζει στα στοιχεία της πρόκλησης και του ελέγ-χου. Για την υποστήριξη των ερευνητικών μας σκοπών χρησιμοποιήσαμε διαφορετικές προσεγγίσεις σχεδιασμού της πρόκλησης και του ελέγχου σε διάχυτα παιχνίδια. Τέλος, συγκρίναμε τα αποτελέ-σματα της αξιολόγησης των διαφορετικών αυτών προσεγγίσεων, προτείνοντάς στη συνέχεια την α-ναθεώρηση υφιστάμενων σχεδιαστικών οδηγιών. Τέλος, μελετήσαμε την επίδραση του UGC στα διάχυτα παιχνίδια, δίνοντας έμφαση στους παρά-γοντες που επηρεάζουν την ευχαρίστηση, την αντίληψη και το ενδιαφέρον του χρήστη. Ακόμη κατα-γράψαμε μια σειρά από καλές πρακτικές για τη αποτελεσματική αξιοποίηση του UGC στα διάχυτα παιχνίδια (π.χ. το σχεδιασμό ενός αποτελεσματικού συστήματος ανταμοιβών) που θα είναι ενδεχο-μένως ωφέλιμες μελλοντικά σε σχεδιαστές διάχυτων παιχνιδιών. Για την επίτευξη των παραπάνω ερευνητικών στόχων αναπτύχθηκε και αξιολογήθηκε το Barbarossa, ένα διάχυτο παιχνίδι ρόλων. Το Barbarossa σκοπίμως «προσομοιώνει» την ετερογένεια που παρατηρείται μεταξύ των διάχυτων παιχνιδιών, εμπεριέχοντας τέσσερα (4) διαφορετικά υπο-παιχνίδια τα οποία υιοθετούν διαφορετικές σχεδιαστικές αρχές. Το Barbarossa χρησιμοποιείται ως πλατφόρμα δοκιμών ώστε να επαληθεύσουμε τις ερευνητικές μας υποθέσεις σχετικά με την δη-μιουργία μιας νέα μεθόδου πρόσκλησης συμμετεχόντων σε πειραματικές αξιολογήσεις διάχυτων παιχνιδιών, στην εξέταση της εφαρμοσιμότητας σχεδιαστικών οδηγιών στα διάχυτα παιχνίδια καθώς και στην εξαγωγή καλών πρακτικών για την αποδοτική χρήση του UGC στο πλαίσιο των διάχυτων παιχνιδιών.