Ο σύλλογος διδασκόντων ως μια μορφή συνεργατικής διοίκησης-ηγεσίας: η συμβολή του στην ομαδική λήψη αποφάσεων

Abstract

Στη σημερινή εποχή, όπου η διαδικασία της μάθησης προσεγγίζεται όχι μόνο με την ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου, αλλά και από κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις, η νόηση θεωρείται ως κοινωνική διαδικασία. Αποτέλεσμα αυτού είναι να θεωρείται συλλογική μάθηση η ισχυρότερη μορφή μάθησης (Kalantzis & Cope, 2013). Το ζητούμενο είναι η εκπαιδευτική διαδικασία να καλλιεργήσει αυτή ακριβώς την έμφυτη ικανότητα του ατόμου, να μαθαίνει μέσα σε ένα συνεργατικό πλαίσιο. Εάν αυτά συμβαίνουν σε έναν οποιοδήποτε οργανισμό, τότε πως θα μπορούσε να μη δώσουμε έμφαση στον εκπαιδευτικό οργανισμό, όπου η μάθηση αποτελεί τον κύριο και πιο επίσημο-αξιόπιστο τρόπο απόκτησης γνώσεων; Οι σχολικές μονάδες δεν μπορούν παρά να θεωρούν την κοινωνική νόηση και τη συνεργατική μάθηση ως πτυχές της ανθρώπινης φύσης, να εργάζονται συλλογικά με σκοπό να δημιουργήσουν έναν «μανθάνων» οργανισμό ο οποίος μπορεί να «μαθαίνει» από τα λάθη του μέσω της συλλογικότητας και της διασυλλογικότητας.