Ανάπτυξη διδασκαλίας: συστημική και κονστρουκτιβιστική προσέγγιση

Abstract

Η διδασκαλία αποτελεί τον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, το μέσο για τον βαθύτερο σκοπό της αποστολής του σχολείου ως συστήματος, και της δημιουργίας ατόμων με ορθές γνώσεις και άρτια κοινωνικοποίηση. στις μέρες μας, συναντά κανείς διάφορες μορφές, είδη, μεθόδους, μοντέλα, και στρατηγικές διδασκαλίας. άλλες μορφές πιο προσανατολισμένες στην διδασκαλία την ίδια, άλλες που ευνοούν τη μάθηση. δύο τέτοιες μορφές διδασκαλίας αποτελούν η κονστρουκτιβιστική και η συστημική προσέγγιση. στόχο έχουν αμφότερες την ολιστική δόμηση της γνώσης, καθεμιά με τις δικές της μεθόδους, συγκλίνοντας σε πολλά σημεία. ωστόσο, στη χώρα μας, σε πολλές περιπτώσεις, παρατηρείται ακόμη η υιοθέτηση παλαιότερων και λιγότερο παραγωγικών τρόπων διδασκαλίας, με επίκεντρο τον διδάσκοντα, που έχουν ως αποτέλεσμα την δημιουργία εμποδίων στην απόκτηση πλήρων γνώσεων και αποτελούν τροχοπέδη στην ουσιαστική παραγωγικότητα των μαθητών. σκοπός της συγκεκριμένης διατριβής είναι να αποτυπώσει αυτή την πραγματικότητα, να εμφανίσει τις μεθόδους διδασκαλίας που χρησιμοποιούνται, και την αποδοτικότητά τους, να διερευνήσει απόψεις για την ανάπτυξη της διδασκαλίας μέσω της συστημικής και κονστρουκτιβιστικής προσέγγισης, και τα οφέλη που ενέχουν οι δύο προσεγγίσεις, και να καταδείξει γνώμες για τα πιθανά εμπόδια στην εφαρμοσιμότητά τους στο υπάρχον πλαίσιο διδασκαλίας. με βάση τους κεντρικούς άξονες της έρευνας θα μελετηθούν τα βασικά ερευνητικά ερωτήματα, οι απαντήσεις στα οποία αποτελούν και τους επιμέρους στόχους της μεταπτυχιακής αυτής διατριβής. μέσω, λοιπόν, του επιλεγμένου εργαλείου έρευνας θα αναζητηθούν τα αποτελέσματα των δασκαλοκεντρικών μεθόδων διδασκαλίας, τα δομικά στοιχεία της ανάπτυξης της διδασκαλίας μέσω της συστημικής και κονστρουκτιβιστικής προσέγγισης, τυχόν εμπόδια που προκύπτουν στην εφαρμογή τους, την αποτύπωση της πραγματικότητας για την εφαρμοσιμότητα και την δυνατότητα υιοθέτησής τους στα πλαίσια της διδακτικής διαδικασίας, καθώς και την αποτελεσματικότητά τους έναντι των πιο παραδοσιακών μεθόδων. στο α’ μέρος της εργασίας, αναλύεται το θεωρητικό πλαίσιο, με εννοιολογικές αποσαφηνίσεις και ορισμούς των αναλυόμενων εννοιών. στο β’ μέρος περιγράφεται η έρευνα και καταγράφονται τα αποτελέσματά της, ενώ στο γ’ μέρος (και τελευταίο) εξάγονται συμπεράσματα σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας και επισημαίνονται οι συμφωνίες, αλλά και οι αντιφάσεις της συγκεκριμένης έρευνας με τη βιβλιογραφία και τις έρευνες.