Στάσεις εκπαιδευτικών απέναντι σε μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και η διαλειτουργική επικοινωνία (interability communication) μεταξύ τους

Abstract

Η ακολουθία του χαρακτηρισμού των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες καθορίζει τις σχέσεις που αναπτύσσονται και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους. Ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζει ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη διαχείριση των μαθησιακών δυσκολιών όπου ο ίδιος αποτελεί ένα δυναμικό και το κύριο κομμάτι στο παζλ των μαθησιακών δυσκολιών. Η παρούσα έρευνα εστιάζει την προσοχή της στις στάσεις και τις απόψεις των εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής αναφορικά με τον τρόπο όπου επικοινωνούν οι ίδιοι με τα παιδιά αυτά. Στη σημερινή εποχή, όπου επικρατεί η μοντελοποίηση της αναπηρίας οι στάσεις και οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για την αναπηρία είναι άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές. Η παιδαγωγική πράξη οφείλει να στηρίζεται στη διαπροσωπική επικοινωνία μεταξύ παιδαγωγού και παιδαγωγούμενων. Η αποτελεσματικότητα της παιδαγωγικής σχέσης προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την επικοινωνία του εκπαιδευτικού με τον μαθητή. Για να επιτευχθεί ο σκοπός της έρευνας διερευνήθηκαν οι απόψεις 207 εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής εκπαίδευσης οι οποίοι υπηρετούν σε σχολικές δομές των Νομών Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με την χρήση του ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου, το οποίο περιλαμβάνει πέντε μέρη. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσίασαν μια γενικότερη θετική στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στα άτομα με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Ακόμη, παρατηρήθηκε πως οι γνώσεις που έχουν οι εκπαιδευτικοί όσο αφορά τα ζητήματα εκπαίδευσης παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, η ηλικία τους, τα χρόνια υπηρεσίας και η συχνή επαφή τους με αυτά τα παιδιά επηρεάζουν την στάση τους σε μεγάλο βαθμό καθώς και τον τρόπο της επικοινωνίας μεταξύ τους.