Οι χαρακτήρες σε διηγήματα του Κώστα Μόντη

Abstract

Η παρούσα εργασία αποτελεί μελέτη των χαρακτήρων της συλλογής διηγημάτων του Κώστα Μόντη «Ταπεινή Ζωή». Συγκεκριμένα, γίνεται προσπάθεια να διαφανούν τα βασικότερα στοιχεία των ηρώων που επιλέγει στις αφηγήσεις του, προκειμένου μέσα από αυτή την προσέγγιση να προκύψουν συμπεράσματα που αφορούν τον ίδιο τον λογοτέχνη, τις ανησυχίες και την ιδιοσυγκρασία του. Μέσα λοιπόν από την προσέγγιση που πραγματοποιήθηκε, διαπιστώθηκε ότι ο Κώστας Μόντης επιλέγει στις διηγήσεις του ήρωες της «ταπεινής ζωής», όπως δηλώνει και ο τίτλος της συλλογής, ήρωες χαμηλού κοινωνικού επιπέδου, που αντιμετωπίζουν πλήθος προβλημάτων της καθημερινότητας. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι αφανείς, γενναίοι και τίμιοι που με πείσμα και μόχθο αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής. Και ενώ θα περιμέναμε ότι όλοι οι ήρωες είναι ανθρώπινοι, όπως προσιδιάζει περισσότερο στη λογοτεχνία ενηλίκων, ο Κώστας Μόντης κάνει την ανατροπή και τοποθετεί πολύ συχνά ήρωες μη ανθρώπινους, όπως σκυλιά, βατραχάκια, κολοκυθάκια, ένα αυτοκίνητο. Με αυτές τις ανατρεπτικές επιλογές πετυχαίνει να ακουστεί σε μεγαλύτερο βαθμό ο «λυγμός» του για τη ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τον Μόντη τον απασχολούν βαθύτατα τα προβλήματα της καθημερινής ζωής, που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της υπαίθρου στην Κύπρο, αλλά και ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, τα οποία αναδεικνύουν την ευαισθησία και τη μελαγχολική του φύση.