Στρατηγικές επικοινωνίας στη ναυτιλία σε περιόδους κρίσεων: Συλλογική οργάνωση του εφοπλισμού και δημόσια εικόνα στην πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο της Ελλάδας

Abstract

Η δημόσια εικόνα της ελληνικής ναυτιλίας αλλά και οι λόγοι που οδηγούν φορείς εκπροσώπησης επαγγελματικών συμφερόντων ή εργοδοτών να επανεξετάζουν τις στρατηγικές τους, συντεταγμένα και συλλογικά, ειδικά σε περιόδους κρίσεων, απασχολούν έντονα και συστηματικά τόσο την επιχειρηματική όσο και την επιστημονική κοινότητα. H παρούσα διατριβή πραγματεύεται τη στρατηγική επικοινωνίας που σχεδίασαν και υιοθέτησαν τα συλλογικά όργανα εκπροσώπησης του ελληνικού εφοπλισμού κατά την πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο (1975-1981). Η συγκεκριμένη περίοδος, αν και παραμένει ανεξίτηλη στη συλλογική μνήμη της ναυτιλιακής κοινότητας, αποτελεί μια σχετικά ανεξερεύνητη εποχή τόσο για τις σχέσεις του ελληνικού εφοπλισμού με το κράτος όσο και για τη στρατηγική επικοινωνίας που αναπτύχθηκε προκειμένου να βελτιωθούν οι δίαυλοι επικοινωνίας με την ελληνική κυβέρνηση, την ελληνική και διεθνή ναυτεργασία αλλά και τα ΜΜΕ. Η δεκαετία 1970-1980 είναι, εξάλλου, διεθνώς συνυφασμένη με μια εποχή συστηματικής οργάνωσης και ανάπτυξης επαγγελματικών οργανώσεων, εργατικών συνδικάτων και θεσμικών φορέων εκπροσώπησης οικονομικών συμφερόντων. Είναι επίσης μια εποχή όπου οι κοινωνίες, ειδικά στην Ευρώπη, απαιτούσαν από τις βιομηχανίες τους μεγαλύτερη εξωστρέφεια, διαφάνεια και κοινωνική υπευθυνότητα.