Abstract
Μέσω μιας μελέτης περίπτωσης, συνεντεύξεις, συμμετοχική παρατήρηση, διαδικτυακή και βιβλιογραφική έρευνα, συνθέτω μια αφήγηση για τις φασματικές παρουσίες του συλλογικού τραύματος που προκύπτει λόγω του συγκεκαλυμένου ή ανύπαρκτου θρήνου για τις χαμένες τρανς και queer ζωές.
Με την υπόθεση της Νανάς Χατζή σαν εφαλτήριο συγκροτώ ένα αρχείο με σκοπό να συζητήσω ζητήματα που έχουν να κάνουν με την απώλεια, το τραύμα και τη μνήμη.
Η Νανά Χατζή, τρανς γυναίκα και πολυαγάπητο πρόσωπο στην ΛΟΑΤΚ κοι...