Φύλο, ένδυμα και οπτικός πολιτισμός στην πρώιμη νεότερη Ευρώπη

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει τη νοηματοδότηση της ένδυσης μέσα από πρακτικές και αναπαραστάσεις κειμενικές ή/και οπτικές που απαντώνται στο έργο του Nicolas de Nicolay "Les quatre premiers livres de navigations et peregrinations orientales" και τους τρόπους που αυτές διαπλέκονται με το φύλο, τη θρησκεία και την εθνότητα. Η εικόνα σε αυτή τη εργασία εξετάζεται κυρίως ως προς το πως λειτουργεί ως μέσο για να συγκινήσει τον αναγνώστη και δευτερευόντως ως πειστήριο που προσδίδει επιστημονικό κύρος στην αφήγηση αλλά και ως προς την επιρροή της στη διαμόρφωση «εθνικών» ενδυματολογικών στερεοτύπων και τυπολογιών. Τα ερευνητικά ερωτήματα γύρω από τα οποία κινήθηκε η εργασία ήταν το αν και με ποιο τρόπο οι έμφυλες αναπαραστάσεις ή οι αναφορές πρακτικών λειτούργησαν ως τρόποι παραγωγής κατώτερων ανδρισμών και άσκησης της εξουσίας αλλά και πως το ένδυμα μέσω της εικόνας λειτουργεί στη σύσταση κάποιων πρώτο-εθνογραφικών στερεοτύπων και τυπολογιών. Επίσης αν και με ποιο τρόπο οι αναφορές που γίνονται για τους ανθρώπους, τη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας παράγουν κάποιους πρώτο-οριενταλιστικούς λόγους καθώς και αν οι αναφορές στους Οθωμανούς είναι έμμεσες αναφορές για τη γαλλική κοινωνία, αν δηλαδή η Οθωμανική Αυτοκρατορία λειτούργησε ως καθρέφτης της γαλλικής κοινωνίας.

The present paper examines the meaning of dress through textual and / or visual practices and representations found in Nicolas de Nicolay's work "Les quatre premiere livres de navigations et peregrinations orientales" and the ways they are intertwined with gender, religion and ethnicity. The image in this work is primarily concerned with how it functions as a means of moving the reader and, secondarily, as a discipline that gives scientific credence to the narrative but also to its influence on the formation of 'national' costume stereotypes and typologies. The research questions surrounding the work were whether and how gendered representations or reports of practices functioned as ways of producing inferior masculinity and exercising power and how dress through image works to form some proto-ethnographic stereotypes and typologies. Also examined the possibility and if so the ways of the references to people, religion, manners and customs of the Ottoman Empire produce some proto-orientalist discourses as well as whether references to the Ottomans are indirect references to French society, otherwise whether the Ottoman Empire functioned as a mirror of French society.