Η προβληματική της μετανάστευσης και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και η ευρωπαϊκή της διάσταση

Abstract

Η ιστορία δείχνει ότι οι μετακινήσεις πληθυσμών δεν είναι μόνο σύγχρονο γεγονός αλλά και διαχρονικό. Οι μετανάστες, είτε είναι νόμιμοι είτε παράνομοι, αλλά και οι πρόσφυγες που αναζητούν μία καλύτερη ζωή στις διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο, ούτε πρόσκαιρο φαινόμενο για την ίδια την Ευρώπη. Από την αρχή της σύστασης της Ένωσης βασικό μέλημα αποτελούσε και αποτελεί η ελεύθερη μετακίνηση αγαθών, κεφαλαίων και ανθρώπων. Δεν ‘’στάθηκε’’ όμως μόνο σε αυτό. Στα πλαίσια του πολυπολιτισμικού πλουραλισμού, της πολυγλωσσίας, του σεβασμού στον συν-άνθρωπο, και της διαφορετικότητας, προχώρησε σε μία σειρά Συμβουλίων, Συνθηκών, Συστάσεων και Οδηγιών για την εύρυθμη λειτουργία μέσω της διαφύλαξης της πολυχρωμίας και της ετερότητας όχι μόνο των ευρωπαίων πολιτών αλλά και όλων των πληθυσμών που εμφανίστηκαν και εμφανίζονται στους κόλπους της, ιδιαίτερα τώρα μετά την δημογραφική «έκρηξη» που έχει προκαλέσει η προσφυγική κρίση. Έχοντας συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, διαπιστώνει μέσα από την συμβίωση με τους διαφορετικούς πολιτισμούς ότι δημιουργούνται διαφορετικές ανάγκες και διαμορφώνονται σταδιακά και νέες ηθικές αξίες στους πολίτες. Για να μπορέσει να επιτύχει τον συγκερασμό αυτής την πολυμορφίας σε όλα τα επίπεδα όπως το κοινωνικό, το θρησκευτικό και το γλωσσικό, ώστε να υπάρξει μία συνύπαρξη χωρίς εντάσεις, ενθαρρύνει εκπαιδευτικές πολιτικές που σέβονται και ενισχύουν αρχικά τη γλωσσομάθεια των πολιτών, τη μεταξύ τους σύμπραξη και προωθούν την ευγενή αλληλεπίδραση και φιλαλληλία ενώ παράλληλα διευκολύνουν και την κινητικότητα των πολιτών. Γνωρίζει ποιος παράγοντας μπορεί να οδηγήσει ως προς αυτή την κατεύθυνση. Και δεν είναι άλλος από την εκπαίδευση. Δια μέσου της εκπαίδευσης θα μπορέσουμε να αναδείξουμε τις δυνατότητες εξέλιξης της κοινωνίας προάγοντας ίσες πρακτικές αλληλεπίδρασης μεταξύ τόσο της ταυτότητας όσο και της ετερότητας. Η Ελλάδα ως ενεργό κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, επιδιώκει από την πρώτη στιγμή την εναρμόνιση με τις συστάσεις της σε θεωρητικό επίπεδο μέσω θέσπισης Νόμων, Προεδρικών Διαταγμάτων και Εγκυκλίων αλλά και σε ένα περισσότερο πρακτικό μέσω της διαμόρφωσης των απαραίτητων παιδαγωγικών προϋποθέσεων που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη ποιοτικών διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ όλων των μαθητών στο πλαίσιο της συνεργατικής μάθησης. Προτεραιότητα λοιπόν της ελληνικής και ευρύτερης ευρωπαϊκής εκπαίδευσης πρέπει να θεωρηθεί η ομαλή ένταξη των μεταναστευτικών πληθυσμών στις χώρες που τους υποδέχονται, με σημείο εκκίνησης τα παιδιά που θα μεγαλώσουν και θα μορφωθούν σε αυτές. Η παιδεία που θα λάβουν, είναι καταλύτης για την μετέπειτα πορεία τους ως πολίτες, ως μελλοντικοί πολίτες, οι οποίοι είτε θα ενταχθούν στις κοινωνίες και θα νιώθουν τη χώρα υποδοχής ως νέα πατρίδα, είτε θα απομονωθούν και θα αποτελέσουν κίνδυνο για αυτές.

History shows that population movements are not a modern event but a timeless one. Immigrants, whether legal or illegal, as well as refugees seeking a better life in the different countries of the European Union, are neither an unprecedented, nor a temporary phenomenon for Europe itself. Since the beginning of the Union's constitution, the free movement of goods, capital and people has been a major concern. But it did not just stand on it. In the context of multicultural pluralism, multilingualism, respect for co-humanity and diversity, it has proceeded to a series of Councils, Treaties, Recommendations and Guidelines for a smooth functioning by preserving the polychrome and the diversity of not only European citizens but also of all the populations that have appeared and appear within it, especially now after the demographic "explosion" caused by the refugee crisis. Having realized the problem, he finds through cohabitation with different cultures that different needs are created and new ethical values are gradually being formed for the citizens. In order to be able to reconcile this diversity at all levels, such as social, religious and linguistic, in order to have a tension-free coexistence, it encourages educational policies that respect and initially uphold citizens' linguistics, their partnership and foster noble interaction and loyalty, while also facilitating the mobility of citizens. He knows what factor he can lead in this direction. And it's no other than education. Through education, we will be able to highlight the possibilities for the development of society by promoting equal practices of interaction between identity and otherness. Greece, as an active member of the European Community, seeks to harmonize with its recommendations at a theoretical level through the adoption of Laws, Presidential Decrees and Circulars but also in a more practical way through the development of the necessary pedagogical conditions that will enhance the development quality interpersonal relationships between all students in the context of collaborative learning. Thus, the priority of Greek and wider European education should be the smooth integration of immigrant populations in the countries that welcome them, starting with children who will grow up and educate themselves in them. The education they receive is a catalyst for their subsequent course as citizens, as future citizens, who will either join the societies and feel the host country as a new homeland or be isolated and pose a threat to them.