Οι εργασιακές σχέσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής προοπτικής ευελασφάλειας: η περίπτωση της Ελλάδας

Abstract

H οικονομική και κοινωνική κρίση είχε ως συνέπεια τη δημιουργία πρωτόγνωρων προκλήσεων και δεδομένων για τον τομέα της απασχόλησης και των εργασιακών σχέσεων, καθώς και για τα θεσμικά όργανα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας και την ενθάρρυνση της παραγωγικότητας και της ποιότητας της απασχόλησης, οι εθνικές και κοινοτικές πολιτικές οδήγησαν σε υποχώρηση της τυπικής εργασίας -υπό την έννοια της πλήρους και σταθερής απασχόλησης- υπέρ των επιμέρους μορφών ευελιξίας. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκε και η έννοια της ευελασφάλειας (Flexicurity), ως μία διαρθρωμένη στρατηγική που αποσκοπεί στην ταυτόχρονη βελτίωση της ευελιξίας και της ασφάλειας στην αγορά εργασίας. Σε μία χρονική περίοδο που χαρακτηρίζεται από σοβαρές εξελίξεις και αλλαγές στην αγοράς εργασίας με έμφαση στην απασχόληση, την ανεργία και τις εργασιακές σχέσεις, η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να μελετήσει το περιεχόμενο των αλλαγών αυτών σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην έννοια της ευελασφάλειας στις σύγχρονες ευρωπαϊκές αγορές εργασίας και κυρίως στην ελληνική, όπου η ρύθμιση της ισορροπίας ευελιξίας-ασφάλειας φαίνεται να είναι αρκετά δύσκολη, καθιστώντας αναγκαία την προώθηση αποτελεσματικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων, καθώς και την ενίσχυση των πολιτικών κοινωνικής προστασίας