Οι Θέσεις και η πολιτική των χωρών του Βίζεγκραντ στο ζήτημα της μετανάστευσης

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει την πολιτική και τις θέσεις των κρατών του Ομίλου Βίζεγκραντ-Τσεχίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας και Σλοβακίας- στο ζήτημα της μετανάστευσης, δίνοντας έμφαση στη στάση τους κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης του 2015. Οι χώρες του Ομίλου, αντιτάχθηκαν σθεναρά στα σχέδια υποχρεωτικής μετεγκατάστασης μεταναστών και προσφύγων, που προτάθηκαν από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανακούφιση των κρατών μελών που επωμίσθηκαν το μεγαλύτερο βάρος, θεωρώντας τα επιβαλλόμενα και κατά της εθνικής τους κυριαρχίας. Τα κράτη του Βίζεγκραντ, εστίαζαν στους κινδύνους ασφάλειας και στο οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η μαζική μετανάστευση για τις χώρες υποδοχής, δίνοντας έμφαση στο διαχωρισμό προσφύγων-οικονομικών μεταναστών και στο δικαίωμά τους να αποτρέπουν την είσοδο των τελευταίων. Ήταν απρόθυμα να αποδεχτούν μουσουλμανικούς πληθυσμούς, υποστηρίζοντας πως η εισδοχή ατόμων διαφορετικής κουλτούρας και θρησκείας, αποτελούσε απειλή για τον ευρωπαϊκό χριστιανικό πολιτισμό. Η εναλλακτική τους πρόταση, περιλάμβανε την εθελοντική συμμετοχή κάθε χώρας, την αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης εκτός ευρωπαϊκού εδάφους, την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Κανονισμού του Δουβλίνου από τα κράτη μέλη «πρώτης εισόδου» και την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης. Στην πράξη κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους και να αναγκάσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση να εγκαταλείψει τα σχέδια υποχρεωτικής μετεγκατάστασης. Η προσφυγική κρίση οδήγησε στην αναβίωση της λειτουργίας του Ομίλου και τον μετέτρεψε σε ενεργό παράγοντα διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής.