Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού

Abstract

Στην παρούσα Διπλωματική εργασία θα εξετάσουμε τον ρόλο που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος. Δεν θα μπορούσαμε να την εξετάσουμε διαφορετικά παρά μόνο διατρέχοντας χρονικά τις διαπραγματεύσεις, όπως αυτές έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικότερα μετά το 1990, έτος κατά το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία υπέβαλε επίσημα αίτημα ένταξης στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Στην συνέχεια, αφού εξετάσουμε κάθε σημαντική ημερομηνία σχετική με τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων και αφού σταθούμε σε διαδικασίες ορόσημα όπως αυτές που διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια των ταυτόχρονων δημοψηφισμάτων για το σχέδιο Ανάν το 2004, θα επικεντρωθούμε με περισσότερη λεπτομέρεια στα οφέλη και των δύο κοινοτήτων από την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα κατανοήσουμε γιατί η Τουρκοκυπριακή πλευρά διεκδικεί και διαπραγματεύεται με τον συγκεκριμένο τρόπο, αλλά και γιατί η Ελληνοκυπριακή πλευρά, με νωπές της μνήμες της επέμβασης, επιδιώκει λύση η οποία σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να μην είναι συμβατή με το Κοινοτικό Κεκτημένο. Η ένταξη ολόκληρης της νήσου στην Ε.Ε αποτελεί πρόκληση για συμβιβασμό προς την Τουρκοκυπριακή πλευρά η οποία σε πολλές περιπτώσεις και αντιλαμβανόμενη το υψηλό κόστος της μη ένταξης προσήλθε στο τραπέζι του διαλόγου έχοντας προσπεράσει αξιώσεις και διεκδικήσεις που δεν ήταν συμβατές με τις Ευρωπαϊκές αρχές. Από την πλευρά της η Ελληνοκυπριακή πλευρά δεν πρέπει να ξεχνά πως η αποδοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μέλους της Ε.Ε έγινε με την ξεκάθαρη προϋπόθεση ότι θα υποστήριζε τις προσπάθειες για την επίτευξη λύσης στην βάση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και ότι άλλη λύση δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από την Ε.Ε και τα Ηνωμένα Έθνη. Η προοπτική επανένωσης σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία και η ένταξη στην Ε.Ε αποτελεί τόσο για τους Ελληνοκύπριους, όσο κυρίως για τους Τουρκοκύπριους, μια πρόκληση και πρόσκληση ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού, που απαιτεί νέες νοοτροπίες και νέους ρυθμούς εργασίας. Το ζητούμενο είναι η ισότιμη και αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στο ευρωπαϊκό πλαίσιο αρχών και πρακτικών και η αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων της «μεγάλης Ευρώπης». Σε αυτή ακριβώς της διαδικασία ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην διαδικασία «Ενοποίησης» και «Λύσης» ενισχύεται και η ολοένα αυξανόμενη Ευρωπαϊκή παρέμβαση στις διαδικασίες αποτελεί την μοναδική οδό αμφίπλευρης ικανοποίησης, εμπιστοσύνης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού προβλήματος.