Σχεδίαση κοινοτικής υπηρεσίας με σκοπό την κυκλικότητα (ανταλλαγή/επαναχρησιμοποίηση) ειδών ένδυσης, αξεσουάρ και μικροαντικειμένων

Abstract

Η εργασία εστιάζει στο ζήτημα της υπερκατανάλωσης ρουχισμού και στο πως αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια αλλαγή στις συνήθειες και στην συμπεριφορά κάθε μεμονωμένου ατόμου. Ο στόχος είναι να εξερευνήσει ένα νέο ρόλο του σχεδιαστή στο χώρο της μόδας, ένα ρόλο που μπορεί να μοιραστεί ανάμεσα σε πολλούς συμβαλλόμενους ως μια φόρμα κοινωνικής καινοτομίας. Στην προσπάθεια για αυτή την εξερεύνηση, η έρευνα οδηγείται σε πρακτικό πειραματισμό πάνω στην εφαρμογή μεταπώλησης, ανταλλαγής και δωρεάς ρούχων, οι οποίες πρακτικές αποτελούν εναλλακτικές λύσεις αγοράς και “απόρριψης” μεταχειρισμένων ρούχων, και στην εφαρμογή της επαναχρησιμοποίησης, επιδιόρθωσης και προσωποποίησης ως μέσο συντήρησης των ρούχων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και δημιουργίας νέας αξίας. Στόχος είναι να μειωθεί η κατανάλωση ρούχων και να υπάρξει μια κυκλικότητα ανάμεσα στους χρήστες και τις ντουλάπες τους, καθώς και να μυηθούν στην μέθοδο της επαναχρησιμοποίησης ώστε να δώσουν στα αντικείμενά τους μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Για να απευθυνθούμε σε ένα ευρύτερο κοινό πρέπει να ψάξουμε για εναλλακτικούς τρόπους διαμοίρασης ευκαιριών, γνώσης και ικανοτήτων. Μια κοινωνία με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, όπου το κάθε άτομο ξεχωριστά θα μπορεί να ασκεί επιρροή στις δομές της με τις γνώσεις και τις ικανότητές του. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία μιας πιο συλλογικής και δημιουργικής κοινότητας η οποία μαθαίνει να δίνει αξία στα υπάρχοντα της, μαθαίνει να τα μοιράζεται με άλλους και να τα εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να επικεντρωθεί σε μία ιδιαίτερα υποσχόμενη, ταχέως αναδυόμενη εκδήλωση των δραστηριοτήτων κοινωνικής μάθησης, αυτή του φαινομένου της Αειφόρου Κοινωνικής Καινοτομίας. Εστιάζει ιδιαιτέρως στην περίπτωση των Δημιουργικών Κοινοτήτων, απόρροια της δράσης των οποίων αποτελεί η ανάδυση ορισμένων από τις πλέον δυναμικές εκφάνσεις του φαινομένου αυτού. Οι ερωτήσεις που θα προσπαθήσουμε να λύσουμε μέσα από αυτή την διπλωματική θα είναι το πώς μια κοινωνία σαν αυτή της Σύρου μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στην μόδα, μειώνοντας έτσι την κατανάλωση ρούχων, δίνοντας μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και αξία στα αντικείμενά της άρα και μειώνοντας τον όγκο των ρούχων που απορρίπτονται, μέσω την συν-δημιουργίας και της διαμοίρασης των γνώσεων και των πόρων της, για ένα πιο βιώσιμο και συλλογικό μέλλον.