Αλλαγές στο είδος μετανάστευσης σε μια χώρα υπό κρίση

Abstract

Από την αρχή αυτού του αιώνα μέχρι πρόσφατα η Ελλάδα ήταν μια χώρα εργασίας εξαγωγής. Τα μεταναστευτικά ρεύματα κυριαρχούν, κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων, 1905- 1915, 1960 - 1970, αλλά από τη δεκαετία του 1980 οι ροές έχουν αλλάξει δραματικά. Μετά το 1980, η Ελλάδα έγινε χώρα εισαγωγής εργατικού δυναμικού και από το 1990 η καθαρή εισροή μεταναστευτικών ροών έχει αναλάβει σημαντικές αναλογίες. Η μετανάστευση στην Ελλάδα προέρχεται από έναν αριθμό χωρών, συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων, ιδιαίτερα την Αλβανία. Το βαλκανικό κύμα μετανάστευσης συμπεριλάμβανε ασυνόδευτα παιδιά και το γενικό πρότυπο ήταν μόνο άνδρες σε ηλικία εργασίας για να φθάσουν και να εγκατασταθούν πριν την γυναίκα και τα παιδιά έρχονταν στην συνέχεια. Τα παιδιά συχνά παραμένουν στις χώρες καταγωγής τους για χρόνια, συνήθως ζουν μέσα σε διευρυμένες οικογένειες, πριν έρθουν στην Ελλάδα. Αυτό το κλιμακωτό μοτίβο άφιξης πήγε κατά κάποιον τρόπο να μετριάσει το αντίκτυπο στις δημόσιες υπηρεσίες. Η Ελλάδα, έχει μια μοναδική θέση στην Ευρώπη, είναι η μόνη χώρα όπου αντιπροσωπεύει μία ομάδα μεταναστών Αλβανών για περισσότερο από το 50% του συνολικού αριθμού των μεταναστών.Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλλάξει εξ ολοκλήρου το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο λαμβάνει χώρα η μετανάστευση. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και το δανεισμό της από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ελληνική δημόσια ζωή έχει επισημανθεί τα τελευταία χρόνια από μια δραματική αύξηση των περιστατικών ρατσιστικής βίας. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν σήμερα κοινά χαρακτηριστικά στην ελληνική δημόσια ζωή.Όπως και με το Βαλκανικό κύμα, η πλειοψηφία των αφίξεων ήταν μέχρι πρόσφατα, άνθρωποι οι οποίοι έρχονταν μόνοι. Ωστόσο, οι αριθμοί των γυναικών και των παιδιών, συμπεριλαμβανομένων και των ασυνόδευτων παιδιών έχουν αυξηθεί σταθερά. Οι αλλαγές αυτές προστίθενται στην χρήση των θαλάσσιων δρόμων παρουσιάζοντας ένα εντελώς νέο σενάριο. Ο συνδυασμός της συστηματικής κράτησης των παράνομων μεταναστών, οι συστηματικοί έλεγχοι σε δημόσιους χώρους και η οικονομική κρίση έχουν οδηγήσει σε πολλούς παράνομους μετανάστες οι οποίοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Η μετανάστευση από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή μέχρι πρόσφατα, ήταν σχετικά ασήμαντη όσον αφορά το συνολικό τους αριθμό και την πλειοψηφία που έχει εισέλθει στην Ελλάδα χερσαία μέσω Τουρκίας. Ωστόσο, ο συνδυασμός μεγαλύτερων πιέσεων στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή και η ολοκλήρωση του “τείχους” έχει οδηγήσει σε νέες θαλάσσιες οδούς με μια απέραντη αύξηση του αριθμού των μεταναστών οι οποίοι τους χρησιμοποιούν.Όπως φαίνεται από τα πρόσφατα γεγονότα στη Ρόδο, τα νησιά του Αιγαίου είναι απροετοίμαστα. Στήριξη από την κεντρική κυβέρνηση δεν υπάρχει. Επιπλέον, υπάρχει έλλειψη τοπικής κατανόησης των σχετικών ζητημάτων, αυτό, προστίθεται στην οικονομική κρίση. Ένας σημαντικός αριθμός αφίξεων θα μπορούσε να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Είναι επιτακτική ανάγκη ότι τα σχέδια αναπτύσσονται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών αυτών. Η έρευνα που ακολουθεί είναι μια πρόσφατη τοπική εμπειρία στο νησί της Ρόδου σχετικά με την λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών (Λιμενικό Σώμα, Αστυνομία, Πολιτικό Άσυλο) όσο αφορά τους μετανάστες από την στιγμή της διάσωσης τους μέχρι το πως ανταποκρίνονται αλλά και διαχειρίζονται την εισροή τους οι υπηρεσίες αυτές.