Διοίκηση ολικής ποιότητας και δημόσια διοίκηση: βέλτιστες πρακτικές στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση

Abstract

Ο τρόπος λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης είναι κομβικής σημασίας τόσο για την οικονομική ανάπτυξη όσο και την κοινωνική δικαιοσύνη μιας χώρας. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας αντιμετώπισε μια σειρά παθογενειών όπως η γραφειοκρατία, ο συγκεντρωτισμός, η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις, η πολυπλοκότητα διαδικασιών, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η αναξιοκρατία, η αδιαφάνεια, η κακή διαχείριση των πόρων, η απουσία στρατηγικής δράσης, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τα ποικίλα δημόσια προβλήματα. Τα αποτελέσματα αυτών βιώνουν οι πολίτες γι’ αυτό και χρόνιο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας υπήρξε η βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας των δημόσιων υπηρεσιών. Η υιοθέτηση των αρχών της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας και η προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας έχουν τη δυνατότητα να συμβάλλουν στη βελτίωση των δημόσιων οργανισμών θέτοντας ως σκοπό την ικανοποίηση του πολίτη ο οποίος είναι και ο τελικός αποδέκτης των υπηρεσιών τους. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση των αρχών, τεχνικών, μεθόδων της εφαρμογής της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας στη Δημόσια Διοίκηση της χώρας μας. Για την υλοποίηση της χρησιμοποιήθηκε η δευτερογενής ποιοτική μέθοδος, εμπειρικών ερευνών συναφών με το υπό μελέτη θέμα. Η ανάλυση και η κριτική αποτίμηση τους έδειξε πως οι, μέχρι στιγμής, εφαρμοσμένες προσπάθειες για τη βελτίωση της επίδοσης των δημοσίων οργανισμών στη χώρα μας αποδίδουν. Ωστόσο σε σύγκριση με την Ευρωπαϊκή Ένωση οι δείκτες ποιότητας (δείκτης αντίληψης διαφθοράς, ψηφιακής ωριμότητας, ευρωπαϊκός δείκτης ποιότητας της διακυβέρνησης, φωνή και λογοδοσία) ταξινόμησαν τη χώρα μας ανάμεσα στις τελευταίες θέσεις γι’ αυτό και η λήψη μέτρων για την προώθηση περαιτέρω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων καθίσταται αναγκαία.