Οι γυναίκες της αντίστασης μέσα από τον κινηματογράφο: το παράδειγμα της Αλίντας Δημητρίου

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της αντιστασιακής δράσης και των κοινωνικό- πολιτικών αγώνων των γυναικών, κατά την περίοδο της Κατοχής, του Εμφυλίου και της Δικτατορίας, έτσι όπως παρουσιάζονται στον κινηματογραφικό λόγο της τριλογίας ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου. Καταθέτοντας τις προφορικές μαρτυρίες τους συμβάλλουν μέσω της κινηματογραφικής αποτύπωσης στην συγκρότηση συλλογικής μνήμης, αφού ο κινηματογράφος αποτελεί σημαντικό φορέα δημόσιας ιστορίας. Μέσα στο φιλμικό κείμενο αποτυπώνονται το συναίσθημα, η πίστη στην συλλογικότητα, τα ιδανικά των ανθρώπων, που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να καταδείξουν την δική τους αλήθεια δημόσια. Ταυτόχρονα διαφαίνονται πτυχές της ιστορίας που εστιάζουν στην πολιτική δράση των γυναικών της εποχής η οποία, μέσα από την ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, συνέβαλε στην χειραφέτηση τους, επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητα τους.