Η πολιτική που έμεινε γνωστή ως " Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός και οι επιπτώσεις της στην κοινωνία, την οικονομία και τη δημογραφία της Κίνας"

Abstract

Μεταξύ του 1958 και του 1962, η Κίνα βιώνει την κόλαση. Ο όρος "λιμός", ή ακόμα και "Μεγάλη Πείνα", χρησιμοποιείται συχνά ώστε να περιγράψει τα τέσσερα έως πέντε χρόνια της Μαοϊκής εποχής, αλλά ο όρος αποτυγχάνει να συμπεριλάβει τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι πέθαναν. Ο Μάο Τσε Τουνγκ, Πρόεδρος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με το Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός, έκανε μια προσπάθεια να ξεπεράσει τη Βρετανία σε δύναμη σε λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια κάνοντας ριζικές αλλαγές στην κοινωνικοοικονομική δομή της χώρας. Επιστράτευσε το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο της Κίνας, το εργατικό δυναμικό που εκτιμάται σε εκατοντάδες εκατομμύρια, σκεπτόμενος ότι η χώρα του θα μπορούσε να ξεπεράσει τους ανταγωνιστές. Αντί να ακολουθήσει το σοβιετικό μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο εστίασε έντονα μόνο στη βιομηχανία, η Κίνα θα "ανέβαινε δύο σκέλη »: οι αγροτικές μάζες κινητοποιήθηκαν για να μετασχηματίσουν και τα δύο τη γεωργία και τη βιομηχανία ταυτόχρονα, γυρίζοντας πίσω την οικονομία σε μια σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία πλούσια για όλους. Οι χωρικοί συγχωνεύτηκαν μαζί σε γιγαντιαίες κοινότητες κηρύττοντας την έλευση του κομμουνισμού. Οι άνθρωποι στην εξοχή έχασαν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους, τη γη τους και τα υπάρχοντά τους. Τα τρόφιμα, που διανέμονται σε συλλογικές καντίνες με κουπόνι, έγιναν όπλο για να αναγκάσει τους ανθρώπους να ακολουθούν κάθε εντολή. Τέλος το πείραμα τελείωσε στη χειρότερη καταστροφή που είχε ποτέ η χώρα καταστρέφοντας δεκάδες εκατομμύρια ζωές.