Ευρωπαϊκές πολιτικές του αποτυπώματος άνθρακα στη ναυτιλία

Abstract

Το διεθνές εμπόριο αποτελούσε πάντα από τους πρώτους παράγοντες υψίστης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη των κρατών, με την ναυτιλία να έχει την μερίδα του λέοντος και να μεταφέρει το 90% των παγκοσμίως παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ ηπείρων και χωρών, λόγο του χαμηλού κόστος μεταφοράς της. Μολονότι που από οικονομική μεριά η ναυτιλία πλεονεκτεί , δεν παύει να αποτελεί συνεχώς αυξανομένη πηγή εκπομπών αερίων του 4 2021 θερμοκηπίου που αναμένεται να υπερδιπλασιαστεί μέχρι το 2050 , λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης και της τεράστιας αύξησης της ζήτησης για μεταφορά αγαθών. Με μεγαλύτερη σαφήνεια οι εκπομπές που έχουν να κάνουν με την ναυτιλία αφορούν το 5% των συνολικών εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως , ποσοστό που μέχρι το 2050 θα φτάσει το 10% . Όσον αφορά στις εκπομπές που εκλύονται από δρομολόγια εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης , αυτές αυξήθηκαν κατά 49% από το 1995 μέχρι το 2007. Μπορεί λοιπόν να κατανοηθεί γιατί ένας από τους πρώτους στόχους τόσο του Διεθνή Ναυτιλιακού Οργανισμού όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ναυτιλία είναι ο περιορισμός των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα. Οι εκπομπές των ρύπων από τη ναυτιλία συνάδουν με τις δραστηριότητες των υδάτων, οι οποίες κατευθύνονται από τη παγκόσμια οικονομία. Το 80% περίπου του παγκοσμίου εμπορίου διεξάγεται μέσω της θαλάσσης με τα διαφόρου τύπου φορτηγά πλοία. Το θαλάσσιο εμπόριο εξυπηρετεί τις παγκόσμιες ανάγκες για τη τροφή , την ενέργεια , τις πρώτες ύλες και άλλα προϊόντα. Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία έχει ως στόχο τη διερεύνηση και την ανάλυση των Ευρωπαϊκών πολιτικών και στρατηγικών που εφαρμόζονται καθώς και την μελέτη διάφορων μεθόδων και τεχνικών μέσων με κύριο σκοπό την μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα στην ναυτιλία.