Αρχαία ελληνική τραγωδία και σύγχρονη αμερικανική/ευρωπαϊκή λογοτεχνία: διακειμενικές αναγνώσεις

Abstract

Η περίοδος της αναγέννησης εγκαινίασε μια αναβίωση του αρχαιοελληνικού πνεύματος που τροφοδότησε το σύνολο των αιώνων που ακολούθησαν. Η τέχνη του θεάτρου και η επιστήμη της φιλοσοφίας, ως γνήσιες προεκτάσεις του νεωτεριστικού πνεύματος, επηρεάστηκαν βαθιά από την ελληνική τραγωδία. Από τον Αισχύλο στον Ευγένιο Ο ΄Νηλ, από τον Σοφοκλή στον Σαίρεν Κίρκεγκωρ και από τον Ευριπίδη στον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, τα κείμενα αποδεικνύουν ότι είναι ζωντανοί οργανισμοί που η καρδιά τους χτυπάει χάρη στην διακειμενική ανάγνωση τους και την ερμηνεία τους στη βάση της συγχρονίας και της διεπιστημονικότητας.

The renaissance period ushered in a revival of the ancient Greek spirit that fueled the centuries that followed. The art of the theater and the science of philosophy, as genuine extensions of the modernist spirit, were deeply influenced by Greek tragedy. From Aeschylus to Eugene O ' Neill, from Sophocles to Sören Kierkegaard and from Euripides to William Shakespeare, texts prove to be living organisms whose hearts beat thanks to their intertextual reading and interpretation on the basis of synchronicity and interdisciplinarity.