Οι τέχνες στην εκπαίδευση ως μέσο ενδυνάμωσης των παιδιών που διαβιούν στο κέντρο κοινωνικής πρόνοιας

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία εντάσσεται στο χώρο της παρεμβατικής κλινικής κοινωνιολογίας και διασυνδέεται με την Τέχνη, δημιουργώντας μια διαλογική συνθήκη κατανόησης της ανθρώπινης κατάστασης και δράσης. Διερευνά την βιωμένη εμπειρία της ιδρυματικής προστασίας των εφήβων κοριτσιών του Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Δυτικής Μακεδονίας, ενώ ταυτόχρονα παρεμβαίνει μέσω της Τέχνης για να ενδυναμώσει την ευάλωτη αυτή κοινωνική ομάδα, προκειμένου να επιτύχει την καταστολή του κοινωνικού αποκλεισμού. Έρευνες έχουν διεξαχθεί για τις επιπτώσεις της ιδρυματικής ανατροφής, τόσο στη παιδική ηλικία όσο και στην ενήλικη ζωή. Παρ’ όλα αυτά, ελάχιστες είναι οι μελέτες που αναφέρονται στον τρόπο που νοηματοδοτούν οι ίδιοι οι «έφηβοι» των ιδρυμάτων αυτήν τους την εμπειρία. Στην έρευνα συμμετείχαν κορίτσια από το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας ηλικίας 14-15 ετών. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η εστιασμένη συζήτηση. Απομαγνητοφωνήθηκε και αναλύθηκε με βάση την ερμηνευτική φαινομενολογική ανάλυση. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν τον τρόπο ζωής μέσα στο ίδρυμα, τον κοινωνικό στιγματισμό, τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, το νόημα που δίνουν για την οικογένεια και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την Τέχνη. Στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας, με στόχο την ενδυνάμωση της ομάδας των εφήβων κοριτσιών που διαβιούν στο Κέντρο μέσα από την Τέχνη. Η παρέμβαση διήρκησε δύο μήνες, από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Μαϊου, και είχε δύο στόχους: Α) την ενδυνάμωση της ομάδας των εφήβων κοριτσιών μέσα από τις τεχνικές του Θεάτρου του Καταπιεσμένου, της τέχνης του Graffiti και της Τοιχογραφίας, Β) τη δημιουργία δικτύων συνεργασίας και επικοινωνίας με φορείς της πόλης, με επισκέψεις στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, στo Κέντρο Πρόληψης (ΟΚΑΝΑ) Φλώρινας και στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας.

Λέξεις Κλειδιά: ίδρυμα, τέχνη, εκπαίδευση