Υπαίθριος τουρισμός και άτομα με ειδικές ανάγκες

Abstract

Ο τουρισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης καθημερινότητας, κάθε εποχή. Όπως κάθε άνθρωπος έχει την τάση να αλλάζει τόπο για λόγους αναψυχής ώστε να ικανοποιήσει την ανάγκη του για διαφυγή από τη ρουτίνα, έτσι και τα άτομα με αναπηρίες έχουν την ίδια ανάγκη. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγαλύτερη προσπάθεια κι από τα ίδια τα άτομα ώστε να καλυτερεύσουν τη ζωή τους. Ίσως όμως ο μαζικός τουρισμός δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για τα άτομα με αναπηρίες όσο κάποιες εναλλακτικές μορφές τουρισμού, όπως ο υπαίθριος τουρισμός. Αυτό καλούμαστε να εξετάσουμε στην παρούσα εργασία και ειδικότερα κατά πόσο είναι ωφέλιμος ο υπαίθριος τουρισμός για τα άτομα με αναπηρίες. Η πρωτογενής ποιοτική έρευνα διενεργήθηκε στην πόλη της Κοζάνης, που είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της υπαίθρου – επαρχίας της Ελλάδας. Βασικός στόχος της έρευνας είναι να μελετήσουμε τους όρους και τα χαρακτηριστικά των ταξιδιών που κρίνονται κατάλληλα για τα άτομα με διαταραχές αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) και κατά πόσο ωφέλιμος είναι ο υπαίθριος τουρισμός για άτομα με ΔΑΦ . Για να αποδειχθεί ωφέλιμος ο τουρισμός υπαίθρου για τα άτομα με ΔΑΦ προϋποθέτει να γίνουν πολλαπλές ενέργειες από την πλευρά όλων των ενδιαφερομένων. Επομένως, αναζητούμε και μελετάμε κατά πόσο υπάρχει κινητικότητα για την δημιουργία κατάλληλων προϋποθέσεων για την ανάπτυξη και την βιωσιμότητα του υπαίθριου τουρισμού και ειδικότερα για άτομα με διαταραχές αυτιστικού φάσματος.