Η συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην ανάπτυξη δεξιοτήτων προφορικού λόγου και γραμματισμού στην προσχολική αγωγή

Abstract

Εισαγωγή: Οι σύγχρονες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις θέτουν στο επίκεντρο της εκπαίδευσης το παιδί. Η εκπαίδευση των παιδιών ανάγεται σε θεμελιώδη διάσταση του κοινωνικού συγκείμενου, καθώς απομακρύνεται η θεώρηση ότι λειτουργεί και συμμετέχει παθητικά στη διαδικασία της μάθησής του. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για την ενεργή συμμετοχή του συνιστά η εισαγωγή του θεατρικού παιχνιδιού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Συγκεκριμένα, ο χώρος της προσχολικής εκπαίδευσης απαιτείται να διαμορφώνει εκπαιδευτικά περιβάλλοντα που θα ενισχύουν την αναπτυξιακή πορεία των μικρών παιδιών, με ιδιαίτερη εστίαση στην ανάπτυξη του γραμματισμού. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών σχετικά με τη συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην ανάπτυξη δεξιοτήτων προφορικού λόγου και γραμματισμού στην προσχολική αγωγή. Μεθοδολογία: Στην έρευνα συμμετείχαν 150 εκπαιδευτικοί προσχολικής αγωγής από όλη την Ελλάδα. Για τις ανάγκες της έρευνας, δημιουργήθηκε ένα σύντομο ερωτηματολόγιο αποτελούμενο από 38 ερωτήσεις, βάσει της βιβλιογραφικής ανασκόπησης που πραγματοποιήθηκε. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της έρευνας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν σε υψηλό βαθμό τη συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην ανάπτυξη δεξιοτήτων προφορικού λόγου και γραμματισμού στην προσχολική αγωγή, με τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών να το αξιοποιεί στην τάξη. Επίσης, η αφήγηση/ το παραμύθι, το παιχνίδι ρόλων και το κουκλοθέατρο, συμπεριλαμβάνονται στις δραστηριότητες που οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι επηρεάζουν περισσότερο τις δεξιότητες προφορικού λόγου και γραμματισμού των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Ακόμα, παρατηρήθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί που διέθεταν έως 10 έτη προϋπηρεσίας, αναγνωρίζουν σε μικρότερο βαθμό τη συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην προώθηση της αυτορρύθμισης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, εν συγκρίσει με τους εκπαιδευτικούς που διέθεταν 11-20 έτη και αυτούς που διέθεταν 21-30 έτη. Οι εκπαιδευτικοί που ήταν κάτοχοι μεταπτυχιακού/ διδακτορικού τίτλου σπουδών, αξιολόγησαν πιο θετικά τη συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στη συναισθηματική ανάπτυξη και στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και πιο αρνητικά τη συμβολή του στη γνώση του αλφαβήτου, απ’ ότι οι εκπαιδευτικοί που ήταν απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τέλος, οι απόψεις των εκπαιδευτικών δε διέφεραν ανάλογα με την ηλικία τους. Συμπεράσματα: Η ένταξη του θεατρικού παιχνιδιού αποτελεί μια εξαιρετικά σημαντική στρατηγική για την ανάπτυξη τόσο των δεξιοτήτων προφορικού λόγου και γραμματισμού στην προσχολική αγωγή, αλλά και την πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών.