Ο ρόλος του οικογενειακού χαρακτήρα στις εσωτερικές λειτουργίες και την απόδοση των επιχειρήσεων του ξενοδοχειακού κλάδου στην Ελλάδα

Abstract

Η ανάγκη να διαχωρίσουμε και κατ’ επέκταση να ερευνήσουμε τις οικογενειακές επιχειρήσεις σε σχέση με τις παραδοσιακές είναι πρόσφατη αν σκεφτεί κανείς πόσα στοιχεία έχουμε για την επιχειρηματικότητα και από πότε ξεκινούν οι πληροφορίες μας. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις, κυρίως μικρές και μικρομεσαίες, αποτελούν την πλειοψηφία στην Ελλάδα αφού παρατηρούνται σε τομείς πυλώνες για την ελληνική οικονομία όπως ο τουρισμός, το εμπόριο, η βιομηχανία και η ναυτιλία. Τι είναι αυτό που τις κάνει λοιπόν μοναδικές; Αφορμή αποτελούν οι προσωπικές/οικογενειακές σχέσεις που υπάρχουν στην επιχείρηση, καθώς και οι γενιές που εμπλέκονται, ειδικά όταν σε αυτή όταν ξεκινάει η διαδικασία της διαδοχής. Καμία από τις εσωτερικές λειτουργιές μιας παραδοσιακής επιχείρησης δεν μπορεί να μεταφερθεί και να εφαρμοστεί αυτούσια σε μία οικογενειακή, λαμπρό παράδειγμα είναι τρόπος που εφαρμόζεται η διοίκηση ανθρωπίνων πόρων. Οι στόχοι σε μία οικογενειακή επιχείρηση δεν είναι μόνο το κέρδος και επίτευξη μίας ακόμη επιτυχημένης επένδυσης, κρύβουν μέσα τους την ανάγκη εξασφάλισης της επόμενης γενιάς και όλων των μελών που εργάζονται σε αυτή, συναισθηματικό δέσιμο με την ίδια την επιχείρηση ή ακόμη θεωρείται σε κάποιους πολιτισμούς δείγμα καταξίωσης. Στην διπλωματική εργασία που ακολουθεί θα αναλύσουμε πιο συγκεκριμένα έννοιες και χαρακτηριστικά της οικογενειακής επιχείρησης στον ξενοδοχειακό τομέα, δίνοντας έμφαση στην οργάνωση, την απόδοση, την εποχικότητα και την διοίκηση ανθρωπίνων πόρων. Επιπλέον θα παρουσιάσουμε αρνητικά και θετικά χαρακτηριστικά που διέπουν τις οικογενειακές επιχειρήσεις και μέσα από την ποσοτική έρευνα που έγινε σε δείγμα 110 ξενοδοχείων ανά την Ελλάδα, θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιες πληροφορίες της βιβλιογραφικής έρευνας συνάδουν με αυτές της ποσοτικής.