Εκτίμηση υποχώρησης της ακτογραμμής σε περιοχές της δυτικής και νότιας Κύπρου λόγω κλιματικής αλλαγής

Abstract

Η κλιματική μεταβλητότητα και αλλαγή επηρεάζει σημαντικά τη θαλάσσια στάθμη και σε αρκετές περιπτώσεις καθορίζει την έκταση της παράκτιας διάβρωσης. Η τρωτότητα των παράκτιων περιοχών λόγω της ανόδου της θαλάσσιας στάθμης έχει αποδειχτεί ότι αποτελεί μια από τις σημαντικότερες απειλές ειδικά για την οικονομία νησιωτικών προορισμών υψηλής τουριστικής αξίας. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η εκτίμηση της υποχώρησης της ακτογραμμής με χρήση μονοδιάστατων μοντέλων σε περιοχές της δυτικής και νότιας Κύπρου λόγω της κλιματικής μεταβλητότητας και αλλαγής υπό τα σενάρια RCP4.5 και RCP8.5, και για τα έτη 2030, 2050 και 2100. Αρχικά επιλέχθηκαν οι περιοχές στις οποίες εφαρμόστηκαν στη συνέχεια στατικά και δυναμικά μοντέλα εξέλιξης της ακτογραμμής για την εκτίμηση της μακροχρόνιας και βραχυχρόνιας εξέλιξης της ακτογραμμής αντίστοιχα. Στη συνέχεια υπολογίστηκαν τα τελικά πλάτη των παραλιών από συνδυασμό μακροχρόνιας και βραχυχρόνιας υποχώρησης και εντοπίστηκαν οι παραλίες με υποδομές, όπως οδικό δίκτυο ή κτίσματα, που επηρεάζονται από τη μείωση του εύρους τους και είναι πιθανό να υποστούν υλικές ζημιές. Η απουσία υποδομών μεταφράστηκε ως δυνατότητα υποχώρησης της παραλίας προς την ξηρά. Τέλος, εξετάσθηκαν σενάρια τεχνητής αναπλήρωσης για έξι παραλίες με οικονομικό ενδιαφέρον για διατήρηση του σημερινού τους πλάτους σε κυματική δράση και άνοδο θαλάσσιας στάθμης με έτος αναφοράς το 2030.

Climate variability and change have been well documented to control sea level fluctuations as well as the extent of coastal erosion. Beach vulnerability due to sea level rise has been recognized as a major threat in island settings, whose economies are based in tourism. The purpose of this study is the assessment of beach retreat in the western and southern Cyprus due to climate change, under the IPCC scenarios RCP4.5 and RCP8.5 for the years 2030, 2050 and 2100. After the evaluation of the available data, specific coastal areas were selected for the application of 1-D cross-shore analytical and numerical morphodynamic model ensembles, in order to estimate the long and short-term beach erosion (and the final beach width), respectively. The existence or the absence of coastal infrastructures (road networks, buildings etc.) was taken into consideration for the final width estimations. Finally, six beaches of significant economic importance were chosen and tested for beach replenishment as a technical adaptation measure for wave and sea level rise conditions projected for 2030.