Γενετική βελτίωση τσιπούρας (Sparus aurata): ανθεκτικότητα στην μόλυνση με Photobacterium damselae subsp. piscicida

Abstract

Η γενετική σύσταση των ζώων που εκτρέφονται σε υδατοκαλλιέργειες δεν έχει τύχει της ίδιας προσοχής όπως η ποιότητα και η ποσότητα της τροφής που παρέχεται, η καταπολέμηση των ασθενειών τους και η ποιότητα του νερού. Όμως, η γενετική δομή των εκτρεφόμενων ζώων είναι εξίσου σημαντική, επειδή είναι αυτή που καθορίζει πρωταρχικά τις παραγωγικές δυνατότητές τους. Σήμερα, στις ιχθυοκαλλιέργειες (του εξωτερικού, αλλά και στην Ελλάδα) εφαρμόζονται διάφορες μέθοδοι γενετικής βελτίωσης, με σκοπό να βελτιώσουν ποικίλες βιολογικές παραμέτρους και να επηρεάσουν θετικά το τελικό αποτέλεσμα, είτε αυτό προσμετράται σε ποιοτικά προϊόντα, είτε σε οικονομική απόδοση. Η εργασία αυτή έγινε στα πλαίσια συνεργασίας με την εταιρεία Νηρέας Ιχθυοκαλλιέργειες Α.Ε., στο πρόγραμμα γενετικής βελτίωσης που εφαρμόζουν για την εύρεση ανθεκτικών οικογενειών σε ασθένειες, με σκοπό την διαπίστωση ανθεκτικών οικογενειών τσιπούρας στην πειραματική μόλυνση με το Gram (-) παθογόνο βακτήριο Photobacterium damselae subsp. piscicida και την συσχέτιση παραμέτρων που σχετίζονται με την εξέλιξη της ασθένειας. Οι παράμετροι που συσχετίστηκαν ήταν το μέσο βάρος των νεκρών ψαριών, το μέσο βάρος των ζωντανών, το ποσοστό θνησιμότητας και ο χρόνος θανάτου. Το πείραμα διήρκησε 13 ημέρες. Το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας που επιτεύχθηκε σε όλον τον πληθυσμό ήταν 52,5 %. Σύμφωνα με το ποσοστό αυτό, και την κατηγοριοποίηση των οικογενειών σε ανθεκτικές, μέσης ευαισθησίας και ευαίσθητες στο Phdp. Τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 20,8%, 38,5% και 39,6%. Το μέσο βάρος των νεκρών ψαριών ήταν 28,7 g ενώ το μέσο βάρος των ζωντανών ψαριών ήταν 35,2 g. Τα αποτελέσματα των συσχετίσεων είναι τα εξής: όσο αυξάνεται η αθροιστική θνησιμότητα τόσο μειώνεται το μέσο βάρος νεκρών, όσο αυξάνεται η αθροιστική θνησιμότητα τόσο αυξάνεται το μέσο βάρος ζωντανών, όσο μειώνεται το ποσοστό αθροιστικής θνησιμότητας % τόσο απομακρύνεται από τον χρόνο μόλυνσης ο χρόνος θανάτου και όσο απομακρύνεται ο χρόνος θανάτου από τη στιγμή της μόλυνσης, τόσο αυξάνεται το μέσο βάρος των νεκρών ή των ζωντανών. Συμπερασματικά, στις ανθεκτικότερες οικογένειες το μέσο βάρος των νεκρών ατόμων ήταν μεγαλύτερο σε αντίθεση με τις ευαίσθητες οικογένειες όπου το μέσο βάρος των νεκρών ατόμων ήταν μικρότερο. Επιπλέον, τα άτομα ανθεκτικών οικογενειών εμφάνιζαν θνησιμότητες αργότερα μετά τη μόλυνση, σε σχέση με τα άτομα ευαίσθητων οικογενειών που εμφάνισαν θνησιμότητα νωρίτερα. Ψάρια οικογενειών που είχαν μικρότερο μέσο βάρος πέθαναν σχετικά νωρίτερα σε σύγκριση με ψάρια οικογενειών μεγαλύτερου μέσου βάρους.

The genetic makeup of animals raised in aquaculture has not received the same attention as the quality and quantity of food provided, the control of their diseases and the quality of water. However, the genetic structure of farmed animals is just as important because it is the one that first determines their productive potential. Today, fish farming (both overseas and in Greece) employs various methods of genetic improvement in order to improve a variety of biological parameters and to positively influence the end result, whether it be measured in quality products or in economic performance. This work was carried out in collaboration with Nireas Fish Farming SA, in their genetic improvement program to find resistant families of diseases, with the aim of identifying resistant families of sea bream in experimental Gram (-) pathogens. damselae subsp. piscicida and the correlation of parameters related to the progression of the disease. The correlated parameters were the average weight of dead fish, average weight of live animals, mortality rate and time of death. The experiment lasted 13 days. The overall mortality rate achieved across the population was 52.5%. According to this percentage, and the categorization of families into durable, medium-sensitive and sensitive Phdp. The corresponding percentages were 20.8%, 38.5% and 39.6%. The average weight of dead fish was 28.7 grams while the average weight of live fish was 35.2 grams. The correlation rates are as follows: Increasing overall mortality decreases average mortality, increasing cumulative mortality increasing average weight, decreasing cumulative mortality rate both deleting contamination time and death time the time of death from the time of infection, so the average weight of the dead or the living increases. In conclusion, in the more resistant families the average weight of the dead was higher than in the sensitive families where the average weight of the dead was less. In addition, individuals from resistant families showed mortality later after infection, compared to individuals from sensitive families who experienced earlier mortality. Fish of lighter-weight families died relatively earlier than fish of higher-weight families.