Εκτίμηση αβεβαιότητας αναλύοντας συστήματα γέφυρας πλοίου

Abstract

Η ναυτιλία, όπως και άλλες βιομηχανίες μεταφορών (σιδηρόδρομοι, αερομεταφορές, εμπορικές οδικές μεταφορές), λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο. Τα κανονιστικά όρια χρόνου εργασίας και ανάπαυσης που ορίζονται στις συμβάσεις του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO) και του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) θεωρούνται πρωταρχικές απαιτήσεις διαχείρισης κινδύνου κόπωσης που θέτουν ελάχιστα πρότυπα συμμόρφωσης στη διεθνή ναυτιλία. Οι ισχύοντες κανονισμοί επιτρέπουν κατ' ανώτατο όριο 14 ώρες εργασίας σε μια περίοδο 24 ωρών με μέγιστο 72 ώρες εργασίας σε μια περίοδο 7 ημερών. Οι κανονισμοί του ΙΜΟ καθορίζουν επίσης ελάχιστες περιόδους ανάπαυσης, οι οποίες δεν πρέπει να είναι μικρότερες από 10 ώρες σε οποιοδήποτε 24ωρο και 77 ώρες σε οποιαδήποτε περίοδο 7 ημερών. Η περίοδος ανάπαυσης μπορεί να χωριστεί σε δύο περιόδους το πολύ, η μία από τις οποίες πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 6 ώρες. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η συμμόρφωση με αυτές τις κανονιστικές απαιτήσεις στη ναυτιλιακή βιομηχανία είναι γενικά ανεπαρκής, με αποκλίσεις που παρατηρούνται στους πραγματικούς και καταγεγραμμένους χρόνους εργασίας και ανάπαυσης. Σε αυτή τη διπλωματική εργασία θα αναλυθούν μερικά από τα μηχανήματα γέφυρας ενός πλοίου και κατά το πόσο επηρεάζεται η εργασία και η κρίση ενός ναυτικού, που εκτελεί βάρδια στη γέφυρα, όταν ο συγκεκριμένος εξοπλισμός δυσλειτουργεί ή όταν ο εκάστοτε ναυτικός εργάζεται υπό την επήρεια της κόπωσης και αβεβαιότητας. Επίσης αναπτύσσονται λεπτομερώς οι παράμετροι για την αξιολόγηση κινδύνου δημιουργώντας μια σαφή διαδρομή καθοδήγησης.