Negation in Bedouin dialects of Palestine and Jordan

Abstract

Η παρούσα διατριβή παρέχει μια συγχρονική περιγραφή και ανάλυση της κατανομής και χρήσης των στοιχείων της άρνησης και της μορφοσυντακτικής έκφρασης της άρνησης σε φυλές Βεδουίνων της Παλαιστίνης (Δυτική Όχθη), του Ισραήλ (Νάκαμπ) και της Ιορδανίας (Βόρεια, Κεντρική και Νότια Μπάντίγια), βάσει επιτόπιας έρευνας. Μέσα από μια γενική επισκόπηση της ιστορικής εξέλιξης της άρνησης στην αραβική γλώσσα, παρουσιάζονται στοιχεία άρνησης από την Αραβική των αρχαίων επιγραφών, την Αραβική του Κορανίου, τη Σύγχρονη Πρότυπη Αραβική και τις σύγχρονες αραβικές διαλέκτους. Μέσα από τη διερεύνηση προηγούμενων δεδομένων σχετικά με την άρνηση σε διαλέκτους Βεδουίνων της Αραβικής Χερσονήσου, περιγράφεται η χρήση του αρνητικού μορίου mā και των μορφολογικών παραλλαγών του, καθώς και η χρήση άλλων στοιχείων άρνησης με ρηματικά, ψευδορηματικά και μη ρηματικά κατηγορήματα, ενώ συγχρόνως η έρευνα εστιάζει στις χρήσεις του αρνητικού μορίου lā, στις χρήσεις του καινοτόμου μορφήματος š και στη χρήση του šay, των παραγώγων του και των μορφών του κλιτικού του επιθήματος. Η διατριβή επικεντρώνεται στην ανάλυση νέων δεδομένων για την άρνηση σε διαλέκτους Βεδουίνων της Παλαιστίνης, του Ισραήλ και της Ιορδανίας, που προκύπτουν μέσα από επιτόπια έρευνα. Περιγράφει διάφορους τύπους άρνησης, ενώ επιδιώκει να διασαφηνίσει τις χρήσεις του καινοτόμου, μη-νομαδικού επιθήματος -š, ως στοιχείο υιοθετημένο κυρίως από αγροτικές γλωσσικές ποικιλίες, και τις χρήσεις του αρνητικού μορίου lā, ως ένα περιθωριοποιημένο πλέον, συντηρητικό στοιχείο. Από την παρούσα έρευνα συμπεραίνεται ότι μια ευρύτερη χρήση του επιθήματος -š απαντάται στις φυλές των Βεδουίνων της Δυτικής Όχθης και στις νότιες φυλές Βεδουίνων της Ιορδανίας, όπου χρησιμοποιείται περιστασιακά με ρηματικά και ψευδορηματικά κατηγορήματα, στη διμερή ή στη μετα-ρηματική άρνηση, ενώ μια πιο περιορισμένη χρήση εντοπίζεται στις βόρειες φυλές της Ιορδανίας, όπου περιορίζεται στην άρνηση των μη ρηματικών κατηγορημάτων. Στις υπόλοιπες φυλές που μελετήθηκαν, το επίθημα -š χρησιμοποιείται συνήθως στην άρνηση των μη ρηματικών κατηγορημάτων και στην υπαρκτική άρνηση. Γενικά, το αρνητικό μόριο lā απαντάται ως επί το πλείστον στην αρνητική προστακτική (απαγόρευση) και στις παρατακτικές δομές άρνησης ως το πρώτο αρνητικό στοιχείο. Λιγότερο συχνά, χρησιμοποιείται επίσης με ρηματικά κατηγορήματα σε απλές ή εμφατικές αρνητικές δηλώσεις, σε εκφράσεις τροπικότητας, σε εκφράσεις απευχής, στην έμμεση απαγόρευση και σε προτάσεις που δηλώνουν αποτροπή. Επιπλέον, το αρνητικό στοιχείο wala χρησιμοποιείται στην άρνηση ρηματικών και μη ρηματικών κατηγορημάτων, το αρνητικό στοιχείο διαβάθμισης wala χρησιμοποιείται σε δομές αρνητικής συμφωνίας και ο αρνητικός σύνδεσμος wala χρησιμοποιείται σε παρατακτικές δομές άρνησης. Τέλος, μια διπλή, εμφατική αρνητική απάντηση ως lille/lilla απαντάται σε όλες τις περιοχές που μελετήθηκαν.

This thesis provides a synchronic fieldwork-based description and analysis of the distribution and use of the elements of negation and the morpho-syntactic expression of negation in Bedouin tribes of Palestine (West Bank), Israel (An-Naqab), and Jordan (North, Central, and South Badia). Through a general overview of the historical evolution of negation in Arabic, it presents evidence of negation in Epigraphic, Quranic, Modern Standard Arabic, and modern Arabic dialects. By closely examining previous data on negation in Bedouin dialects of the Arabian Peninsula, it discusses the use of mā and its morphological variants, as well as the use of other negators with verbal, pseudo-verbal and non-verbal predicates, and sheds light on the uses of the negative particle lā, the uses of the innovative š negator, and the use of šay, its derivatives and its reduced suffix forms. The research focuses on the analysis of recent data on negation in Bedouin dialects of Palestine, Israel, and Jordan. It describes various types of negation while seeking to illuminate the uses of the innovative, sedentary š negator, as a mainly rural adopted feature, and the uses of the negative particle lā, as a rather marginalised, conservative feature. It concludes that a wider use of the š negator is found in the Bedouin tribes of the West Bank and in the southern Bedouin tribes of Jordan, where it is occasionally used with verbal and pseudo-verbal predicates, in the bipartite or the postverbal negation, while a more limited use is found in the northern tribes of Jordan, where it is restricted to the negation of non-verbal predicates. In the rest of the studied tribes, the š negator is commonly used in the negation of non-verbal predicates and in the existential negation. In general, the negative particle lā is mostly attested in the negative imperative and in negative coordination structures as the first negative element. Less often, it is also used with verbal predicates in plain or emphatic negative statements, in modal expressions, in negative optative sentences, in indirect prohibition, and as a preventive marker. Moreover, the negation wala is encountered in the negation of verbal and non-verbal predicates, the negative scalar wala is used in negative concord constructions and the negative conjunction wala is used in negative coordination structures. Finally, a double, emphatic negative response as lille/lilla is attested in all studied regions.