Συγκριτική θεώρηση πρακτικών και εργαλείων τηλεδιδασκαλίας στην εκπαίδευση κατά την περίοδο της επιδημίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό

Abstract

Η ταχύτητα μετάδοση του COVID-19 άσκησε ραγδαία επιρροή και προκάλεσε αλλαγές σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης ζωής. Ένας από τους τομείς που επηρεάστηκαν ήταν και η εκπαίδευση με την αναστολή λειτουργίας των ιδρυμάτων εκπαίδευσης όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων. H επικρατούσα κατάσταση του COVID-19 ώθησε μαθητές και εκπαιδευτικούς στη σφαίρα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μέσω εικονικών τάξεων προωθώντας την διδασκαλία με ψηφιακά μέσα. Η παρούσα εργασία αποτελεί μια βιβλιογραφική έρευνα με σκοπό να διερευνήσει ποιες πρακτικές εφαρμόστηκαν από τα εκπαιδευτικά συστήματα της Ελλάδας και του εξωτερικού για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της πανδημίαςCOVID 19και ποιες από αυτές αποδείχθηκαν πιο αποτελεσματικές και τι είδους ψηφιακά εργαλεία προτιμήθηκαν για την εφαρμογή των πρακτικών αυτών. Για τη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν έρευνες οι οποίες ανασύρθηκαν από το διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα από διαδικτυακούς ιστότοπους, Researchgate, Google Scholar ,Scopus, ResearchGate , Academia, Pubmed και SAGEJournals. Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι παρά την ελλιπή γνώση των εκπαιδευτικών εφαρμόστηκε το μοντέλο της τηλεκπαίδευσης χρησιμοποιώντας πλατφόρμες, οι οποίες εστιάζουν στην αλληλεπίδραση και στην διδακτική ευελιξία . Αποτελεσματικότερα κρίθηκαν ωστόσο τα μικτά περιβάλλοντα μάθησης, μια παιδαγωγική προσέγγιση που συνδυάζει τη διαπροσωπική μάθηση με τη διαδικτυακή. Τα συμπεράσματα αναδεικνύουν την ανάγκη για ενημέρωση των εκπαιδευτικών σχετικά με τη χρήση της πλατφόρμας και τη διαμόρφωση ενός προγράμματος σπουδών διαμορφωμένο σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχει η ψηφιακή εκπαίδευση.