Η διεθνής σύμβαση για το θαλάσσιο έρμα των πλοίων: από την υιοθέτηση μέχρι την εφαρμογή

Abstract

Τα πλοία για να επιτύχουν μεγαλύτερη ευστάθεια κατά τη διάρκεια της πλεύσης γεμίζουν τις δεξαμενές τους με θαλάσσιο έρμα. Χιλιάδες υδρόβιοι ή θαλάσσιοι μικροοργανισμοί, φυτά αλλά και ζώα που μπορεί να περιέχονται στο θαλάσσιο έρμα, μεταφέρονται με αυτό τον τρόπο σε όλο τον κόσμο. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί εκατοντάδες τέτοιες εισβολές, μερικές φορές με καταστροφικές συνέπειες για τα τοπικά οικοσυστήματα. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος ο ΙΜΟ το 2004 υιοθέτησε τη Διεθνή Σύμβαση για τον έλεγχο και τη διαχείριση του θαλάσσιου έρματος και των ιζημάτων στα πλοία, (BWM Convention). Με τη σύμβαση αυτή ο ΙΜΟ θέλησε να εισάγει διεθνείς κανονισμούς και πρότυπα, προκειμένου να ελέγξει την εξάπλωση πιθανά επικίνδυνων ειδών από μια περιοχή σε μια άλλη. Χρειάστηκαν δεκατρία χρόνια για να τεθεί η Συμφωνία σε ισχύ, στις 8 Σεπτεμβρίου του 2017. Από την ημερομηνία αυτή και μετά επιβάλλεται τα πλοία να διαθέτουν σχέδιο διαχείρισης θαλασσίου έρματος και πιστοποίηση για την τήρηση του σχεδίου. Επίσης η Συμφωνία προβλέπει χρονοδιάγραμμα σταδιακής εγκατάστασης σε όλα τα πλοία συστημάτων επεξεργασίας του θαλάσσιου έρματος. Στην παρούσα εργασία θα αναπτυχθούν τα βήματα που ακολουθήθηκαν στη μακρά πορεία από την υιοθέτηση μέχρι την υλοποίηση της συμφωνίας, αλλά και οι δυσκολίες που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της σύνταξης των άρθρων στης Σύμβασης. Επίσης θα εξεταστούν τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την εφαρμογή της συμφωνίας στο χώρο της ναυτιλιακής αγοράς, καθώς και η επίδρασή τους στην ομαλή και χωρίς καθυστερήσεις εφαρμογή των κανονισμών της Συμφωνίας.