Μη λεκτικά σήματα επικοινωνίας σε μυθιστορήματα της Αναγέννησης: το παράδειγμα του Ερωτόκριτου

Abstract

Η παρούσα διατριβή αναφέρεται στη μελέτη μη λεκτικών σημάτων σε ένα σπουδαίο έργο της Αναγέννησης, τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Η βιβλιογραφική έρευνα στην οποία βασίστηκε η συγκεκριμένη διατριβή κινείται σε δυο άξονες. Ο πρώτος αφορά στο ποιητικό έργο, ενώ ο δεύτερος στη μη λεκτική επικοινωνία. Η διατριβή χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο παρατίθεται το θεωρητικό πλαίσιο της μελέτης που στηρίζεται στην αποδελτίωση της διεθνούς και ελληνικής βιβλιογραφίας. Περιλαμβάνονται στοιχεία για το ιστορικό και κοινωνικό συγκείμενο της βενετοκρατούμενης Κρήτης. Στη συνέχεια αποσαφηνίζεται ο όρος «Αναγέννηση» και σημειώνονται τα βασικά χαρακτηριστικά του. Εντοπίζονται τα λογοτεχνικά είδη που αναπτύσσονται εκείνη την περίοδο και επισημαίνονται αντιπροσωπευτικά έργα κάθε είδους. Ακολούθως, διευκρινίζεται ο όρος «μυθιστορία» και «μυθιστόρημα», καθώς κρίνεται χρήσιμο για την ειδολογική κατάταξη του Ερωτόκριτου. Δε θα μπορούσε να παραλειφθεί η αναφορά σε σημαντικούς λογοτεχνικούς προδρόμους του Βιτσέντζου Κορνάρου με σκοπό να καταστεί κατανοητή η συνέχεια της λογοτεχνικής παραγωγής στην Κρήτη. Ακολουθεί η ειδολογική κατάταξη του εξεταζόμενου έργου και αναφέρονται τα βασικά του χαρακτηριστικά. Επιπρόσθετα, μελετάται ο ποιητής, το πρότυπο του έργου και οι διακειμενικές συναντήσεις. Το κεφάλαιο κλείνει με τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί για το έργο και την απήχησή του διαχρονικά. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται λόγος για την επικοινωνία. Πιο συγκεκριμένα, προσεγγίζεται η έννοια της επικοινωνίας, γίνεται αναφορά στη διαδικασία, στη σπουδαιότητα και στις μορφές της. Στη συνέχεια αναλύονται οι δίαυλοι της μη λεκτικής επικοινωνίας. Στο τρίτο κεφάλαιο αναλύεται η ερευνητική προσέγγιση του ποιήματος. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε ζητήματα που αφορούν στον μεθοδολογικό σχεδιασμό της έρευνας. Επισημαίνεται η σπουδαιότητα και πρωτοτυπία του θέματος και τίθενται ο σκοπός και οι στόχοι της έρευνας. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εξέταση των μη λεκτικών σημάτων επικοινωνίας στον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Επιμέρους στόχοι είναι η μελέτη των διαύλων μη λεκτικής επικοινωνίας και η συμβολή τους στο εξεταζόμενο λογοτεχνικό έργο. Στη συνέχεια, προσδιορίζεται και επεξηγείται η μέθοδος της ερευνητικής διαδικασίας. Το ποίημα εξετάζεται με τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου. Για τον λόγο αυτό επεξηγείται η μέθοδος και οι μορφές της και περιγράφεται η ερευνητική διαδικασία που ακολουθείται για τη μελέτη του. Στο τέταρτο κεφάλαιο καταγράφονται τα αποτελέσματα της έρευνας και ακολουθεί η συζήτηση των αποτελεσμάτων. Το πέμπτο κεφάλαιο αποτελείται από συμπεράσματα που προέκυψαν από τα αποτελέσματα της έρευνας. Επίσης, διατυπώνονται προτάσεις για επέκταση της έρευνας και καταγράφονται οι περιορισμοί της διατριβής. Στο τέλος παρατίθεται η ξενόγλωσση και ελληνόγλωσση βιβλιογραφία.