Προς μία βιώσιμη μόδα: σχεδίαση και κατασκευή υφασμάτων και ενδυμάτων μέσω χρήσης αειφόρων τεχνικών

Abstract

Στις μέρες μας ο όγκος των ρυπογόνων αποβλήτων που παράγονται από τα εργοστάσια και τις βιομηχανίες είναι γιγαντιαίος. Η βιομηχανία της μόδας δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς ετησίως δημιουργεί τεράστιους αριθμούς ρύπων (92 εκατομμύρια τόνους αποβλήτων σύμφωνα με το Environmental Research & Education Foundation, Center for the Promotion of Imports, Waste and Resources Action Plan, Business2Community, World Wildlife). Πέρα από τον όγκο αποβλήτων που παράγει, η βιομηχανία της μόδας εκμεταλλεύεται ποικίλους φυσικούς πόρους τους οποίους μετατρέπει σε προϊόντα τα οποία δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους, ενώ λόγω της σύστασής τους, δεν απορροφώνται από το περιβάλλον με καταστροφικές συνέπειες πάνω σε αυτό. Η αλόγιστη χρήση πρώτων υλών, τρόπων παραγωγής αλλά και κατανάλωσης των προϊόντων της μόδας έχει οδηγήσει στο μοντέλο του fast fashion το οποίο δεν στοχεύει στην επαρκή και βέλτιστη χρήση ενός ρούχου, στην επέκταση του κύκλου ζωής του, ούτε στην μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος του. Παρόλο ότι σήμερα γίνονται προσπάθειες παραγωγής νέων υφασμάτων από φυσικούς πόρους μειωμένου περιβαλλοντικού αποτυπώματος σε βιομηχανικό επίπεδο, η προσπάθεια αυτή δεν επαρκεί προκειμένου να μειωθεί σημαντικά ο ρυθμός απόρριψης τεραστίων ποσοτήτων υφασμάτων από τη βιομηχανία της μόδας που έχουν ήδη παραχθεί και συνεχίζουν να παράγονται καθημερινά. Σε αυτή τη βάση, ποιοι άλλοι τρόποι θα μπορούσαν να διερευνηθούν ώστε ο μέσος καταναλωτής ή και η βιομηχανία του ενδύματος να μπορεί να μετατρέψει αυτά τα υφάσματα σε ένα νέο υλικό για τη χρήση κατασκευής ενδυμάτων που θα ακολουθεί τις αρχές της αειφορίας και να αυξάνει τον κύκλο ζωής του; Η εργασία αυτή αποσκοπεί στην πειραματική διερεύνηση των τεχνικών και χρήσης υφασμάτων μόδας υπάρχουσας και απορριφθείσας βιομηχανικής παραγωγής και η βελτιστοποιημένη χρήση τους μέσω επανάκτησης βαθμού επανένταξής τους στη σχεδιαστική διαδικασία και χρήση. Στο σχεδιαστικό σκέλος θα παραχθούν 4 δείγματα και θα επιλεγεί ένα από αυτά με έμφαση στις τεχνικές δημιουργίας του και θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενός υφάσματος το οποίο θα αποτελέσει πρώτη ύλη για τη δημιουργία ενός ενδύματος ανακυκλωμένου και ανακυκλώσιμου.

Nowadays, the volume of polluting waste produced by factories and industries is gigantic. The fashion industry is no exception as it generates huge numbers of pollutants annually (92 million tons of waste according to the Environmental Research & Education Foundation, Center for the Promotion of Imports, Waste and Resources Action Plan, Business2Community, World Wildlife.). In addition to the volume of waste it exports, the fashion industry exploits a variety of natural resources which it transforms into products that cannot be absorbed by the environment, but do not even have time to complete their life cycle. The logic of production and consumption of fashion products has led to the fast fashion model, which does not aim at the adequate and optimal use of a garment, at extending its life cycle, nor at reducing its environmental footprint. At the industrial level, efforts are being made to produce new fabrics from different natural resources with a smaller environmental footprint. However, the exploitation of the already existing fabrics that have been produced in huge quantities and continue to be produced every day is not enough to significantly reduce the rate of fabric discard from the fashion industry. What ways are there that the average person or even the industry can turn these textiles into something new that follows the principles of sustainability and increases its life cycle? This Thesis intends to investigate the techniques that use fabrics that have already been produced and discarded by the fashion industry and their optimization through experimentation. Then, one of these techniques is used to produce a fabric which will be a raw material to create a recycled and recyclable garment.