Ο κοινωνικός αποκλεισμός ατόμων με νοητική υστέρηση και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

Abstract

Η συγκεκριμένη πτυχιακή εργασία, πραγματεύεται το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού για τα άτομα με νοητική υστέρηση στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα. Σκοπός της εργασίας, είναι να ερευνήσουμε τη στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στα άτομα με νοητική υστέρηση. Το δείγμα της παρούσας έρευνας, αποτελείται από 200 εκπαιδευτικούς, από τους οποίους οι 92 είναι άντρες και οι 108 είναι γυναίκες. Συνολικά το ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει πέντε ενότητες. Στο πρώτο μέρος του ερωτηματολογίου γίνεται αναφορά σε βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά. Η δεύτερη ενότητα, περιλαμβάνει ερωτήσεις που σχετίζονται με την εκπαίδευση και την επιμόρφωση. Η Τρίτη ενότητα, περιλαμβάνει ερωτήσεις που αφορούν την στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στη ΝΥ. Η τέταρτη ενότητα, αφορά ερωτήσεις που σχετίζονται με την ένταξη των παιδιών με ΝΥ. Τέλος, η πέμπτη ενότητα περιλαμβάνει ερωτήσεις οι οποίες σχετίζονται με την προσωπική άποψη ή τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για τα άτομα με ΝΥ. Από την έρευνα φάνηκε, αναφορικά με τη στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στα άτομα με αναπηρία, ότι: οι εκπαιδευτικοί δεν διδάσκονται, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, μαθήματα σχετικά με τα άτομα με νοητική υστέρηση, το περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης που έχουν οι εκπαιδευτικοί ανταποκρίνεται σε χαμηλό βαθμό στις ανάγκες για να αντιμετωπίσουν ένα παιδί με Νοητική Υστέρηση, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τις οδηγίες του Π.Ι για τα άτομα με Ν.Υ, τα άτομα με ΝΥ, μπορούν να εκπαιδευτούν, και να συνεργαστούν με τους άλλους δημιουργικά και ότι τα άτομα με ΝΥ, δυσκολεύονται μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα λόγω ύπαρξης διακρίσεων και προκαταλήψεων, λόγω μη επαρκών προσόντων του εκπαιδευτικού προσωπικού και λόγω των παρεμβάσεων από τις οικογένειες των φυσιολογικών παιδιών. Έτσι λοιπόν, στο πρώτο κεφάλαιο ορίζεται η νοητική υστέρηση, όπου σύμφωνα με τον Αμερικάνικο Σύνδεσμο Νοητικής Υστέρησης, η διανοητική καθυστέρηση αναφέρεται σε ουσιαστικούς περιορισμούς στην παρούσα λειτουργία του ατόμου. Χαρακτηρίζεται από σημαντικά χαμηλότερη του μέσου όρου διανοητική λειτουργία, με ταυτόχρονη ύπαρξη περιορισμών σε δύο ή περισσότερες από τις ακόλουθες περιοχές προσαρμοστικών δεξιοτήτων που αφορούν: στην επικοινωνία, στην αυτοεξυπηρέτηση, στην ζωή στο σπίτι, στις κοινωνικές δεξιότητες, στην χρήση των υπηρεσιών της κοινότητας, στην αυτορρύθμιση, στην υγεία και ασφάλεια, στις ακαδημαϊκές δεξιότητες, στην οργάνωση του ελεύθερου χρόνου, και στην εργασία αναφέρεται η ταξινόμηση, η συχνότητα, η διάγνωση και τα χαρακτηριστικά των ατόμων με νοητική υστέρηση (Παπάνης, Γιαβρίμης & Βίκη, 2007). Στο δεύτερο κεφάλαιο, γίνεται αναφορά στα αίτια καθώς επίσης και στην πρόληψη της νοητικής υστέρησης. Στο τρίτο κεφάλαιο, δίνονται κάποιοι ορισμοί του κοινωνικού αποκλεισμού, όπως επίσης γίνεται αναφορά και στον κοινωνικό αποκλεισμό στην Ελλάδα για τα ΑμεΑ και στην ένταξή τους, όπως επίσης και στην προσβασιμότητά τους στο χώρο της εκπαίδευσης. Στο τέταρτο κεφάλαιο, αναφέρονται τα ερευνητικά εργαλεία της έρευνας καθώς επίσης και τα αποτελέσματα της έρευνας.