Κατανομή πόρων και ποιότητα υπηρεσίας σε gprs δίκτυα – μελέτη αρχιτεκτονικών ενοποίησης GPRS και WLAN δικτύων

Abstract

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια εκρηκτική ανάπτυξη στα συστήματα κινητής τηλεφωνίας. Αρχικά εμφανίστηκαν τα συστήματα κινητής τηλεφωνίας πρώτης γενιάς μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται το προηγμένο σύστημα κινητής τηλεφωνίας (Advanced Mobile Phone System – AMPS), το οποίο αποτελεί ένα αναλογικό σύστημα. Ακολούθησε η κινητή τηλεφωνία δεύτερης γενιάς με κύριους εκπρόσωπούς της την δεύτερη γενιά του προηγμένου συστήματος κινητής τηλεφωνίας (D-AMPS) και το παγκόσμιο σύστημα κινητών επικοινωνιών (Global System for Mobile Communications). Ωστόσο πριν γίνει η μετάβαση στην κινητή τηλεφωνία τρίτης γενιάς οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες για ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο και για υψηλότερους ρυθμούς μετάδοσης μας οδήγησε στην παρουσίαση του συστήματος γενικής εκπομπής ασύρματης υπηρεσίας μεταγωγής πακέτου (General Packet Radio Service – GPRS). Η τεχνολογία αυτή στην κυριολεξία αποτελεί ένα δίκτυο μεταγωγής πακέτων το οποίο έχει υλοποιηθεί πάνω από το GSM δίκτυο – ένα δίκτυο μεταγωγής κυκλώματος. Έτσι είναι δυνατόν οι διάφοροι κινητοί σταθμοί να λαμβάνουν και να μεταδίδουν πακέτα σε ένα κανάλι το οποίο μπορεί να χρησιμοποιείται και από κάποια κλήση φωνής. Ένα ζήτημα που τίθεται είναι αυτό της κατανομής των πόρων μεταξύ των υπηρεσιών μεταγωγής πακέτου και μεταγωγής κυκλώματος. Επιπλέον καθώς ένας από τους σκοπούς της εισαγωγής της GPRS τεχνολογίας είναι η υποστήριξη υψηλότερων ρυθμών μετάδοσης δεδομένων, ένα άλλο ζήτημα το οποίο μας απασχολεί είναι αυτό της ποιότητας υπηρεσίας που η τεχνολογία αυτή παρέχει. Ωστόσο η GPRS τεχνολογία δεν αποτελεί μία τεχνολογία χωρίς περιορισμούς. Το κύριο μειονέκτημα το οποίο παρουσιάζει είναι οι σχετικά χαμηλοί ρυθμοί μετάδοσης δεδομένων. Μια σχετικά νέα τεχνολογία αυτή των ασύρματων τοπικών δικτύων μπορεί να καλύψει εν μέρει την ανάγκη αυτή. Η τεχνολογία των WLAN μπορεί να υποστηρίξει υψηλούς ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων συγκρινόμενη με την GPRS τεχνολογία. αλλά παρουσιάζει ένα κύριο μειονέκτημα, την μικρή εμβέλεια. Από τα παραπάνω μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι κρίνει αξιόλογης μελέτης το ζήτημα της ενοποίησης και αλληλεπίδρασης μεταξύ GPRS και WLAN δικτύων. Σε ένα τέτοιο ενοποιημένο περιβάλον οι κινητoί χρήστες θα είναι πάντοτε συνδεδεμένοι στο WLAN δίκτυο όσο αυτό είναι διαθέσιμο ώστε να επωφελούνται από τους υψηλούς ρυθμούς μετάδοσης ενώ στις περιπτώσεις που το WLAN δίκτυο δεν είναι διαθέσιμο θα συνδέονται στο GPRS δίκτυο έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η διαθεσιμότητα του συστήματος. Ωστόσο και εδώ τίθεται το ζήτημα των αρχιτεκτονικών ενοποίησης αυτών των δύο ανομοιογενών περιβαλλόντων θίγοντας παράλληλα κάποια ζητήματα όπως για παράδειγμα αυτό της κινητικότητας του χρήστη μεταξύ των δύο τύπων δικτύων και της αυθεντικοποίησης του από το δίκτυο.